ZOMERZAND: DAG 15

Wie deze blog leest (maar wie leest dit eigenlijk allemaal?), kan veel van mij lezen dat misschien wel heel erg dicht bij mij staat. Maar wees niet bang: te bloot ga ik zelden gaan. Dat zit niet in mijn genen. Vandaag heb ik in mijn gastvrouwrol (zie post hieronder) een logeerkamer gemaakt. Dat was ik aan mijn logé verplicht. Vorige keer moest hij een matras tussen rekken wringen. Op de bank daar past geen enkele gast die groter is dan anderhalve meter. Niet iedereen past naast me in een bed. Enfin: een logeerkamer gemaakt. Dat wil zeggen: een kamer vol rommel leeg gemaakt en gepoetst, een groot luchtbed opgepompt en opgemaakt alsof het een echt bed betrof. Lampje erbij. Krukje. Stoeltje. Gordijn opgehangen. Kortom: een eenvoudige gastenkamer. Met uitzicht. Op het mooie plein.

Het meisje houdt er eigenlijk wel van om samen te ontbijten met een eitje. Met twee koppen en broodjes kaas. Met sapjes. Met zoete potjes. Vers fruit en boter. Muziekje op de achtergrond. Maar het komt zo weinig voor. Of als het voorkomt, is er weinig tijd. 'God of Iemand Anders,' smeekt ze soms, 'geef me een mannelijke jongen die ook na de koffie blijft.' Maar dat komt helaas maar weinig voor. Daarom kocht ze, voor in geval van nood, een pop die zitten blijft de hele dag. 's Avonds neemt ze hem mee de trappen op en 's ochtends komt hij met haar mee naar beneden. Ze hebben nooit woorden. Maar ze heeft er wel wat aan. Als ze zijn stilte beu is, bergt ze hem weer eens een tijdje op en denkt: 'Later. Later.'

Ga ik dit nog doen? Eén logeerkamer is voldoende. Meer investeren in extra kamers hoeft voor alsnog niet. Het is hier enkel een klein hotel als ik dat wil. 

Meer info over deze rubriek? Klik hier.