zaterdag 26 juni 2010

PS 4:

Aan wie er lag,

Misschien ken ik jou. Dat zal nog blijken.
Wellicht ken ik je niet.

Aan je vorm te zien, ben je een vrouw of lichte man.
Ik gok je ouder dan vijftig. Maar zoals ik je zag, weet je dat niet.

Lag je zonder kleren toen men je vond? Lag je in de zon?
Als ik heel hard denk, lag je in een bed alleen te wezen.
Waarom dat beeld? Geen flauw idee.

Toen men je naar binnendroeg, fietsten twee lachende meisjes voorbij.
Ze droegen korte rokjes en geen mouwen.
Hun zomer net begonnen. Zij zagen je niet.
Onbekommerd.

Er was een man die deed alsof hij niet keek. Zijn borst was bloot.
Ik las iets van schrik in beide ogen. Hij fietste sneller dan daarvoor.

Ik reed voorbij met blauwe wagen en schrok om je te zien.
Ze rolden je in doek naar binnen.
Je leek me zo naakt.
Ineens miste ik een kist.

Het was een warme dag vandaag.
Het was je allerlaatste.
En ik was het die naar je zwaaide.
Na de schrik.
Om de hoek.

Je was vast heel moe.
Het gaat je goed.

x

dinsdag 22 juni 2010

Droom 11

Soms hebben katten iets kippigs. Mijn kat kijkt bijvoorbeeld nogal kippig. Vandaar dat ik soms "kipje" tegen haar zeg. Maar soms zeg ik ook 'stom konijn' als ze haar oren heel hoog spitst.

Vannacht legde ze drie eitjes in mijn droom. Uit het ene eitje kwam een kuikentje. Uit het andere een konijntje. Uit het laatste verwachtte ik een kat. Maar toen ze ze opeens: "Katten komen niet uit een ei, domme zeug!" Ik schrok me rot. Ze had altijd al gezwegen. Toen ik me voorover boog om te zien wat er uit het derde eitje kroop, legde ze een pootje op mijn schouder. "Je bent ook lief hoor, schattig padje!"

Uit het derde eitje kwam een naakt meisje.
Toen ik haar goed bekeek, zag ik dat ze op iemand leek. Op mezelf.
"Wacht maar," zei ze tenslotte, "later krijg je veel meer haar!"

vrijdag 18 juni 2010

PS 3:

Lieveling,

Misschien valt het je lastig te bemerken dat ik niet over jou schrijf.

Liever schrijf ik vandaag over mij. Eén keer.
Ook ik leef namelijk. Vertel me niet, dat je dat niet weet.

Mijn tijd verdeel ik aardig tussen muren.
Maar tussen mensen ook. Die heb ik lief.
Ook ik sta op en word verliefd. Bijvoorbeeld.
Zelfs ik word door adem aangeraakt. Of heb het zwaar.

Vergeef me dat ik zeg hoe het met me gaat.
Dat is toch wat je doet als je denkt dicht bij iemand te staan.

Je oppervlakkigheid greep me zonet bij de keel en wel door merg en been.
Eerlijkheid gebiedt me dit te zeggen: dat was niet voor de eerste keer.
Liever dood ik ons nu met een snelle veeg, dan dat ik jou nog één seconde met mijzelf verveel.


Lastig valt me dat. En kijk: ik zucht! Excuus daarvoor.
Wees jij voortaan maar in je eigen lucht gezeten!
Je bent jezelf gegund! Echt waar! Je bent geweldig jij!

x

woensdag 16 juni 2010

Rooier

Het heeft niet mogen zijn. Helaas.

U wist het niet, maar ik heb het geweten.
Toen u vorige week niet keek, zat ik te kijken.
Ik zag het gat daar in uw buik en dacht: daar wil ik in.
Niets liever dan u dan om me heen te voelen.
Mee te stappen op uw wegen en me zachtjes af en toe eens om te keren.

Maar ongemerkt een buik inkruipen, is iets wat niet kan.
Dus nam ik dat zaadje uit mijn navel en tufte het een mogelijke boom.
U zat daar moederziel te drinken en ik schoof aan de toog.

Met een snelle beweging gooide ik dat bolletje ik daar in uw glas.
Ik bestelde snel een thee terwijl ik zag hoe u mij dronk en dat ik vanaf nu als boom zou groeien in uw lijf.

Gisteren zag ik u terug met groene vingers en groter gat in buik.
U dronk uw wijn als herbicide.

Ik was blij met mijn alleen.

woensdag 9 juni 2010

Droom 10

Helemaal uit het niets liggen mijn vader en ik op het platform. Het is nacht. We zeggen geen woord. We hebben allebei een spelconsole in de handen. Boven ons een volle maan. Geen sterren. In de slaapkamer naast ons wordt duidelijk het einde van de wereld beslecht. Als de maan drie keer om haar as gedraaid heeft, knikken we naar elkaar en beginnen als gekken op de toetsen van de spelconsole te drukken.

Het geluid in de slaapkamer wordt rustiger. We horen enkel adem. Die van ons dat blijkt. Een stem uit de lucht zegt: "De aarde wint!" De stilte hangt als een laken om ons heen.

"Yes, we can!" zeg ik na een hele tijd aan mijn vader. Hij zegt nog steeds niets, maar ziet er gelukkig uit.

Mjn vader en ik hebben nog nooit een spelconsole in handen gehad.

maandag 7 juni 2010

GEZOCHT:

Wie de laatste kolom op deze weblog leest, bemerkt al snel dat Tine het laatste jaar verdacht weinig opgetreden heeft met eigen werk. Dat komt omdat ze eventjes een podium-pauze inlaste.

Nu kreeg ze onlangs onverwacht de vraag om weer eens op te treden op een festival. Het begon weer te kriebelen. Helaas bemerkte ze dat ze die dag al een afspraak had. Net nu ze weer zin heeft om weer wat publiek aan haar lippen te laten hangen.

Organiseer je deze zomer een poëzie-evenement? Wil je misschien gewoon eens poëzie in je tuin of in je woonkamer? Spreek me gerust aan. Er zijn verschillende mogelijkheden...

zondag 6 juni 2010

PS 2:

Liefje,

Vergeef me mijn lege blik van daarnet. Wie me kent, kent me gevuld.
Dat is je vast niet ontgaan, toen je me na drie zinnen vroeg om m'n jurkje wat naar beneden te trekken. Toen ik zei, dat ik daar geen zin had, dat ik enkel wat wou praten, werd je boos. "Ik ben geen robot, lompe trut!" schreeuwde je met je vingers op je toetsenbord. "Hoe oud ben je eigenlik, troela!"
En je verdween. Wellicht voorgoed.

Nu ja, rouwig ben ik er niet om. Ik praat nog liever met een doofstomme parkiet. Al zegt die verdacht weinig terug. Voor een parkiet.
Maar ik moest er toch om malen. Ik begrijp maar al te goed waarover het gaat: vlees is het waar je fijnkorreligheid om draait. Al was je vegetariër, het zit jou, mannetje, niet mee. Al dat bloot toch deze dagen. Moest je eens naar buiten gaan, dan zie je het gulzig walsen voor je ogen. Lastig is dat wel. Vooral omdat je het wellicht enkel van je schermpje kent.

Er bestaan hier woorden voor die ik liever niet in mijn mond neem. Maar 'zielig' lukt me nog net. Natuurlijk zijn er vrouwen die niets liever willen dan hun pronte boezem in je ogen prikken. Omdat ze het misschien opwindend vinden. Dat is hun recht. Of misschien wel om je te plagen: je kan er toch niet in real life bij. 's Avonds voor het slapen gaan, lachen ze je gretig uit in het gezicht.

Maar wat ik eigenlijk zeggen wou. Er zijn gratis sites hiervoor. Bij hopen.
Met een simpele muisklik word je op je wenken bediend. Heb je er wat centen voor over, kan het levensecht. Het is the right place, the right time voor wie naar blote geilheid snakt. Een leuke babbel zonder tikfouten is een lastiger geval...

Natuurlijk geef ik grif toe dat zelfs ik de zin in vlees ken. Maar dan ga ik liever naar de dierenwinkel. Dan koop ik na lang wikken en wegen een beest, eigen het me toe en leer het eigenlippig 'liefje' bekken tot ik smeulend sidder van plezier. Maar elk z'n ding. Toch?

Tot slot in deze brief wou ik je toch een puur vriendschappelijke tip geven. Aan je bewegingen zag ik dat je toch stilaan een robot wordt. Je rechterhand maakte enkele verdacht doorroeste bewegingen. Een (k)likje olie aan je pols en elleboog kan wonderen doen.

Adieu Monsieur!

x

TINE ZIET (414): Intiem vieren

Toen ik vorig jaar 44 was geworden, was ik nogal onbezonnen aan het project #365dagenvanvieren begonnen, waarin ik elke dag op Facebook een ...