Het heeft niet mogen zijn. Helaas.
U wist het niet, maar ik heb het geweten.
Toen u vorige week niet keek, zat ik te kijken.
Ik zag het gat daar in uw buik en dacht: daar wil ik in.
Niets liever dan u dan om me heen te voelen.
Mee te stappen op uw wegen en me zachtjes af en toe eens om te keren.
Maar ongemerkt een buik inkruipen, is iets wat niet kan.
Dus nam ik dat zaadje uit mijn navel en tufte het een mogelijke boom.
U zat daar moederziel te drinken en ik schoof aan de toog.
Met een snelle beweging gooide ik dat bolletje ik daar in uw glas.
Ik bestelde snel een thee terwijl ik zag hoe u mij dronk en dat ik vanaf nu als boom zou groeien in uw lijf.
Gisteren zag ik u terug met groene vingers en groter gat in buik.
U dronk uw wijn als herbicide.
Ik was blij met mijn alleen.
woensdag 16 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (420): Belofte
Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
In mijn klassen heb ik een erg mondige leerling die er erg trots op is dat zijn vader in een ambachtelijke slagerij werkt. Elke les wordt we...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten