Als ik aan opera denk, schiet meteen een dichtregel van
Ramsey Nasr in mijn hoofd: “Sterf in een lijf dat niet van jou is.” en
romantiek. Ook hier werd gestorven. De held van het verhaal, Adonis, sterft
door een wonde die hij in zijn laatste jacht heeft opgelopen, in de armen van
Venus, zijn enige geliefde. Terwijl hij sterft kan hij nog een hele aria
zingen. Het lijkt mij heerlijk om nog
zoveel adem in mijn longen te hebben die laatste minuten van mijn leven. Leven
als in een opera doe ik toch liever niet. Al lijkt het me reuzemakkelijk om
eindelijk die liefde van mijn leven te winnen met slechts één enkel gezang. Met
een ander lied zit er al een haar in de liefdessoep. Zo traag er wordt
gestorven, zo vluchtig wordt men er verliefd.
Het opstapje naar een écht operagebouw is nu wel gezet. Waar
is die koets?
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 22/09/17)
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 22/09/17)