dinsdag 3 augustus 2010

Eigen schuld

Je begint met je handen.
Vingers zonder een doel.

Daarna je armen.
Die omvatten slechts lucht.

Dan die schouders.
Waar leunen die op?
En zelfs dat zal verdwijnen.

Een hart dat slechts bonkt
dat het te laat is.
De buik die al voelt vreten.
Een bekken dat wel wou slaan.

Dijen die trillen.
Knieën die week zijn vandaag.
Vanzelf schoppen de schenen naar binnen.

Enkel en enkel.

Die voeten te stevig.
Geen teen om te staan.

Tenslotte de oren die niet wilden horen.
Het haar dat niet schoof.
Het eeuwig en altijd dat denken.
De neus die vaag rook.

Als voorlaatste de ogen die keken.
De lippen tot slot.

Zo vreet je jezelf
(dat het je spijt
dat het je spijt)
op.

TINE ZIET (414): Intiem vieren

Toen ik vorig jaar 44 was geworden, was ik nogal onbezonnen aan het project #365dagenvanvieren begonnen, waarin ik elke dag op Facebook een ...