dinsdag 29 juli 2008

Kiezeltenen

Een ezel mag zich dan wel geen twee keer aan eenzelfde steen stoten, Tany Minoek! krijgt al vijf jaar dezelfde steentjes in haar sandalen. Vervelend? Ja, voor enkele seconden. Dan vloekt ze elke keer inwending: "Volgende keer draag ik hele hoge laarzen!" Maar nee, ze draagt al vijf jaar lang sandalen. Een Dichters in de Prinsentuin zonder sandalen voelt dan ook als een boswandeling zonder échte modder.

Vijf jaar op rij reden Mannetje en Tany ruim vijf uur in de wagen om in Groningen te arriveren. De eerste keren om zelf op te treden. Dat geven ze altijd toe. Waarom rij je anders zo ver? Dat is heel simpel: omdat het - écht waar! - het leukste poëziefestival is dat er bestaat.

Als Tany deze weken nog restjes grind in haar huis zal vinden, zal ze melig worden. Denkend aan gras en mooie woorden. Dat het weer niet regende. Dat dronken dichters ook maar mensen zijn. Dat er nog zekerheden in dit leven zijn: volgend jaar ontmoet ze de man met de ooglap en de zwetende vrouw in de theeschenkerij weer. Ze heeft hen deze keer weer wat meer opgegraven. Zij krijgen meer een meer een plaats. Ze ontdekt er telkens weer een nieuw vreemd soort waterijs. Voelt dat dichters ook blozende kussers zijn.
Eén raadsel is na vijf jaar nog geen grammetje opgelost: een mysterieus doorzichtig meisje komt altijd onverwacht opzetten. Een kort jurkje licht op en is dan weer eensklaps verdwenen. Hoe cliché dit ook mag klinken, Tany Moniek! vindt dit raadsel poëzie.

Eerlijk: zonder raadsel bleef ze thuis volgend jaar eens thuis. 5x 80 dichters? Ze heeft ze nu allemaal wel eens gezien.
Dat zegt ze nu. Zonder sandalen.
Haar tenen weten wel beter.

woensdag 16 juli 2008

Meemoeder

Het lijkt wel een kick de laatste tijd. Nieuwe woorden vangen met de oren of de ogen. Meemoeder. Meemoeder. Het klinkt warempel wel als Veevoeder.

Stel: De zus van Tany Minoek! moet elk moment bevallen. Tany voelt de pijn in haar buik, bevalt elke droom van een wolk alsof ze 'meemoedert' - denkt ze weemoedig. "Ik ben een meemoeder," zucht ze en wrijft op haar buik.

Als de meemoeder in dit zeer korte verhaal straks trots naar het ziekenhuis rijdt om haar nieuwe nichtje of neefje te zien, feliciteert ze dan natuurlijk haar zus. Die is dan op haar beurt weemoeder. Hoe haal je ze anders uit elkaar?

De meemoeder in Tany is mama, maar in dit geval heel even. De weemoeder blijft het heel haar leven.

dinsdag 15 juli 2008

Landuitloper!

Wat ook wel eens vervelend kan zijn: de radio opzetten omdat je eens op een ouderwetse manier wil wakker worden: meebrullend met de grootste onzin, een danspasje zelfs en dan hoor je alleen maar praten en veel stiltes. Is er weer eens crisis in dit al veel te kleine land. Wat doe je dan? Een CD kan helpen bij de toestand in je hoofd. Het land verdwijnt dan bij het glas warme groene thee en alle crisis zwelgt maar lekker mee.

Zingend begon Tany Minoek! aan haar dag. Eén druk op de knop en haar premier is uitgezongen. Eens wakker zwijgt Tany in alle talen als vermoord.

zondag 13 juli 2008

Unk!

Het gebeurt niet vaak dat Tany Minoek! aan de grond genageld staat. Meestal bedenkt ze later pas dat ze eigenlijk had moeten blijven staan.

Zo fietste ze ooit (met hele hoge nood) een man op de grond voorbij. Toen ze een paar minuten later besefte dat ze eigenlijk wel had moeten stoppen, bleek de vogel gevlogen.

Gisteren deed ze boodschappen. Dat doet ze wel vaker. Maar toen zag ze het: "Actie van de week: Koop hier uw universele spleetzuigmond!" En ze slikte. Moest wél stilstaan om niet in een bulderlach te verdwijnen. "Dit moet ik onthouden," bedacht ze. En ja, ze dacht het almaar weer. Probeerde zelfs een paar honderd keer de actie van de week snel uit te spreken. Zoals dat gaat: vannacht ging Tany Minoek! van deur tot deur. Zeulend als stofzuigerverkoper. Niemand in haar dromen wou dat ding kopen.

Als wraak gaat ze straks met een zak vogelzaad onder haar armpit slapen.
Strooit bij wie de deur dicht gooide olijk rond. Ze ziet wel waar ze komt.

Leve de universele spleetzuigmond!

donderdag 10 juli 2008

men weet dat mooie nicht voor altijd gaat
ze schudde vele handen schreef brieven
nu wacht men op een schot een klap een uit

en kleine meid moet toch naar school
strooit felle snippers uit op straat
terwijl ze met haar tong een kus nadoet

ze wil geen dood ze wil een traan
ze wil spelen in het superbarbiehol
met zij die nooit verdwijnen zal

daar mooi en nicht eeuwig samen gaan

donderdag 3 juli 2008

Dali & Bacon



Na Hadewych en Sappho.
Na Wolfje.
Nu: Dali & Bacon.

Hopelijk blijven schilders langer plakken in dit leven...

TINE ZIET (414): Intiem vieren

Toen ik vorig jaar 44 was geworden, was ik nogal onbezonnen aan het project #365dagenvanvieren begonnen, waarin ik elke dag op Facebook een ...