Gisteren gaf ik het echte officiële startschot van #lofbuiten! Een zomerproject dat eens naar buiten wil komen met fierheid. Met een krijtstift schreef ik teksten op 18 ramen van het Vander Merschplein. Dit voor het buurtfeest Reckebilck. De letters waren soms te klein en door een witte achtergrond niet zo goed leesbaar. Helaas! Daarom hier op een rij 18 kleine odes aan het plein.
1)
Kijk generaal!
De bomen krijgen weer blaadjes!
Heb je het al gezien?
Op je plein weer kwetterend leven.
En jij verslagen om zoveel vogelpoep op hoofd
blinkt eindelijk weer in zomerse vrede.
2)
Op dit bankje wordt zo vaak gezwegen.
Zij aan zij en naast elkaar.
Omdat binnen al alles is gezegd
en een mond niet altijd moet bewegen.
Maar in gedachten praat men raak
om alles wat in die stilte wordt gelegd.
3)
Ze zijn er weer:
de kauwen!
Met zijn allen tegelijk,
pikken ze op wat anderen
hier achterlieten.
Maar bovenal maakt
hun gekrijs het plein
als een mopperkont wakker.
4)
De jongen met de gele fiets
kent hier zeer goed de weg.
Hij fietst als de zee in eb en vloed.
Het voetpad op en af tot het hem blozen doet.
5)
Vrouwen getuigen van een oorlog
in een steen die vroeger elders stond.
De ene is een godin die won.
De andere rouwt om wat niet meer thuis kwam.
Bovenal was er die vrouw die in Parijs
verbeten beelden schiep uit steen.
Er was de schaamte om het bloot.
Maar wat is naakter dan de dood?
6)
Een bal moet rollen.
Net zoals een glijbaan glijden moet
en een schommel piepen.
Omdat rollen uit de perken schoot
zijn ballen nu verboden.
De schommels piepen harder,
de glijbaan gloeit oranje
en de scheids is een schalkse schelm:
hij legt de bal aan banden.
7)
Neem maar mee!
Alles wat je hier kwam strooien!
Een plastic zak vol,
lege blikjes bier,
een hondendrol,
al die peuken hier!
Glazen flessen in het groen!
Wij willen weer gras aan onze voeten!
8)
Het schoolgebouw ligt uit te blazen
aan de overdaad aan getrappel
van wie nét op tijd het eerste lesuur niet miste.
De muren dampen na van al het zweet.
De laatste roddels aan de schoolpoort.
En ergens galmt nog na: 'Like me!'
Het duurt nog maar heel kort
dat wat hier was een snapchat wordt.
9)
Jaarlijks is hier een feest
dat meer tegels beweegt
dan alle lopers op het plein
die puffend lengtes zwemmen
tussen adem en 'ik wil naar huis!'
10)
De spelende kinderen houden de
tortelduiven op de daken wakker.
Alsof ze koeren: 'Nu nog niet!'
11)
Zoveel talen spreekt mijn plein.
Het kan gerust een maquette van de wereld zijn.
12)
Hier komen katten
enkel in de nacht
tot leven.
Daarvoor verstenen ze
voor een raam
en dromen van een
muizenleven.
13)
Als de eerste avondstilte valt
is er altijd nog een beat
die door de speakers knalt.
14)
Ik zal nooit trotser zijn
dan toen ik was
toen vrienden hier nog
hechter werden samen
op mijn gras.
15)
Dat er op één plein
zoveel erfgoed wordt bewaard
met dakkapel en sierankers
boogvelden en geglazuurde tegels
onderdorpels, glas-in-lood.
Zoveel stijlen als er mensen zijn.
Die mensen zullen korter blijven.
Steen heeft lange houdbaarheid.
16)
Er is een oog
dat alles ziet.
dat is ons toch beloofd.
Want zelfs wie elke dag kijkt
ziet zoveel dingen niet.
Dat oog slaapt nooit.
Het gluurt en tuurt
en ziet en ziet
wat jij niet ziet.
17)
De generaal vermomt zich
in een turnleraar die
alle tijd in handen heeft.
'Sneller!' roept hij
en hij fluit de slak naar buiten.
18)
Uitgelaten als jonge honden
loopt het meisje,
rent de jongen,
alle longen uit het lijf.
