Meet

Stel: iemand wil de omtrek van bepaald lichaamsdeel meten.

Dat kan. Uit nieuwsgierigheid. Uit ijdelheid. Uit bezorgdheid. Het maakt nu niet uit over welke 'heid' het gaat. Om die omtrek te kunnen meten, is er natuurlijk een meetinstrument nodig. Dan loopt die iemand dus in het warenhuis op zoek naar één of ander ding om mee te meten. Maar dan geen lat. Die kan er niet omheen.
Vraagt die iemand dan aan een medewerker van dat warenhuis: "Excuseer, ik zoek iets om de omtrek van mijn eh... (want je gaat een toevallige medewerker van een warenhuis toch niet verklappen wat je dan wel wil meten) te meten?"

Verwijst die medewerker je dan onmiddellijk naar de doe-het-zelf-afdeling? Een plooimeter misschien? Of probeert hij je toch een lineaaltje aan te smeren?
En moet je dan met een rode kop bekennen: "Het is voor mijn buik. Die kan er toch niet omheen, mijnheer?"

Kijkt die mijnheer dan naar je buik?
Schrikt hij?
Kleurt hij rood?
Of zegt hij dan droog: "Die valt met niets uit deze winkel hier te meten. Maar met een lintmeter uit onze naai-afdeling lukt het vast na enkele maanden diëten."

En wat zeg jij dan?

Tany Minoek! zou van slag de hele supermarkt maskeren. Dit met de geur van ui en van citroenen. Met haar wagentje zou ze in gedachten rijden naar de slagroomsoezen...

Allerheiligen

Ze liep er heen. Naar alle doden. Met een paraplu en een veel te grote pet.
Geen boeket in haar hand. Ze dacht: "Ik lach ze allemaal een bloem toe." Haar grootouders een roos. Sommigen een tulp. Anderen een orchidee.

Eerst moest ze voorbij een grote hond. Zo leek hij toch vanachter die ijzeren deur. Hij blafte al enkele bloemen uit haar mond. Ze schrok.
Toen ze voor het kerkhof stond, herpakte ze zich en zag dat er bijna niemand was.

Ze deed haar ronde. Begon waar ze altijd begint. Aan de stenen en de tekeningen te zien, was ze lang niet de eerste. Hier: de roos. Daarna de geranium. Een grote tulp. Maar toen ze op het nieuwe gedeelte kwam en een orchidee maakte, leken de zerken opeens te drijven. Haar voeten werden de aarde ingezogen. Ze moest zich losrukken en vergat te lachen. Het regende tot in haar ogen. Vooral toen ze voor die graven stond, die er vorig jaar nog niet waren. Ze gleed er bijna uit.

Haar schoenen staan nu mooi te drogen. Daarnaast zitten haar ogen. Voor haar neus een scheefgezakte en verlepte bloementuil. Tany Minoek! bekomt.

Doden blaffen niet. Ze bijten. Trekken je voor altijd naar zich toe.


(zie ook: vorig jaar)