Graag wil ik me bij deze op voorhand excuseren bij lezers
als mijn moeder. Dit stukje gaat over sociale media. Iets wat ze niet zo goed
verstaat.
Op het moment dat ik dit schrijf heb ik 931 vrienden en 1233 volgers. Eigenlijk klinkt het allemaal indrukwekkend. Let wel: ik wil niet met cijfers gooien om te pochen. Ik wil alleen maar wat aantonen.
Het is eigenlijk een absurd idee. Zet die vrienden eens
allen samen aan een tafel. Wees daar maar eens gastvrouw van! En die volgers: laat
ze maar eens echt achter me aanlopen en ik word gegarandeerd binnen het
kwartier gek. Toch is het een soort van statussymbool geworden. Een foto zonder
likes betekent dat je niet populair bent.
Als ik mijn leerlingen vertel dat ik op Facebook zit, vragen
ze meteen ook: “En hoeveel likes krijg je op een dag?” Ooit antwoordde ik:
“Best veel! Een stuk of 30.” Ze keken elkaar verbouwereerd aan en zeiden: “Is
dat alles?” Mijn nichtje was eens oprecht heel droevig omdat ze per ongeluk
haar foto op haar profiel had verwijderd. Daarmee had ze meer dan 150 duimen in
de vuilnisbak gegooid. Toen ze een nieuwe foto moest plaatsen, wist ze dat ze
weer opnieuw moest beginnen. Ze was opeens veel minder populair.
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 22/12/17)