Ooit waren woorden voor mezelf en verder van geen tel. Op een dag begon ik ze zomaar te verspreiden. Her en der. Sommige mensen vonden ze te zoetig. Te licht - o, ironie - werd ik ook vaak bevonden. Anderen vonden erin een afdak om zich even onder te verschuilen. Er waren mensen die ze verstikkend vonden. Esoterisch zelfs. Arrogant. Te pessimistisch. Maar wat kon mij dat deren? Ik bleef ze koppig over mijn wegen strooien. Inmiddels al meer dan drie vierde van mijn leven.
Groot was mijn verbazing toen ik onlangs merkte dat mijn woorden te mooi werden bevonden. Zo mooi dat men van mij een beeld kreeg dat ik niet was. "Mooi toch," zou men kunnen denken. Maar niet heus.
Men bedacht mij meestal slank en blond met blauwe ogen. Men gaf me in gedachten lange benen die ik niet had. Ook vond men mij bij voorbaat intelligent en wellicht ook de ideale huisvrouw. Kortom: mijn woorden bouwden mij om in een vrouw die ik niet was. Een kunst! Een ware kunst! Wie droomt er nu niet van om iemand anders te zijn?
Het is wellicht een gave. Alhoewel echt dartel draaf ik momenteel niet in de wei. Mocht het om woorden voor publicatie gaan, was ik een talent. Misschien een groot mysterie. Ik had alle reden om op wolkjes te lopen en tussen sterren te balanceren. Maar hier komt het addertje: het ging om persoonlijke woorden als in een brief. Taal die wellicht niet verder dan vier ogen reikt. Dan zou je eigenlijk wel eens kunnen huilen als iemand na een eerste ontmoeting tegen je zegt: 'Je schrijft te mooi voor wie je werkelijk bent.' En het daar verder bij laat.
Net nu alles bloeien gaat, zou ik verbloemen moeten laten?
Was taal vroeger een wapen, nu lijkt het opeens camouflage.
Muze, geef mij woorden die voortaan kortzichtigheid doen bloeden als een aardbei in de keel. Wie niet verder dan z'n neus lang is kijkt, kijkt beter scheel.
maandag 3 juni 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)
TINE ZIET (414): Intiem vieren
Toen ik vorig jaar 44 was geworden, was ik nogal onbezonnen aan het project #365dagenvanvieren begonnen, waarin ik elke dag op Facebook een ...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
De eerste zomer waarin alles weer als vanouds kan doorgaan, vraagt natuurlijk om een nieuw zomerproject. Deze keer laat ik #verstript op jul...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...