Er zijn tegenwoordig al heel veel speciale dagen. Zo is
november traditioneel de maand waarin sommige mannen hun snor laten staan en
zich daarvoor laten sponsoren voor het goede doel. Er is Tournée Minerale
waarin je jezelf verplicht geen alcohol te drinken. Er zijn dagen zonder vlees
en momenteel ben ik - echt waar! - aangemeld
voor ‘Dagen zonder Klagen'.
Het is natuurlijk ludiek, maar ik zou het iedereen van harte
kunnen aanbevelen om eens enkele dagen niet te klagen. Want er wordt nogal wat
af gezeurd! Het is toch iets wat me meer en meer opvalt. Ook bij mezelf. Hoe
meer we hebben, hoe meer we morren. We mogen het niet vergeten: jammeren kost
ook energie. Zaniken over mopperen ook. Dus laat ik er niet te veel woorden aan
vuil maken.
Nu ja, zoveel woorden passen er niet in deze rubriek. Dat is
misschien wel een geluk. Zijn er redenen tot zeuren? Ja! Stapels! Maar minstens
evenveel redenen van niet. Zo vond ik afgelopen week zomaar spontaan een zakje
vol lekkernijen van de Sint aan mijn deurklink. Ik zag een prachtig
huiskamerconcert met Chantal Acda omgeven door leuke mensen. Er was thundersnow,
het geluid van spelende kinderen op het trottoir, een supermaan, lekkere soep, een
zachte nieuwe trui, een spinnende kat en veel slappe lach in de lessen. En
bovenal: de geur van echte mandarijntjes! Er waren grappige onwennige
danspasjes, mooie plannen, veel kaarsjes, bemoedigende woorden en enthousiaste
leerlingen verkleed als Pietjes. Al het positieve valt ineens veel meer op.
Een interessante
oefening waaruit ik zoveel leer en die mijn wereld een stukje minder zuur zal
maken. Ik probeer het vol te houden. Wie doet met me mee?
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 08/12/17)
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 08/12/17)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten