Vandaag daagde ik mezelf uit om niet te vergeten het oud papier buiten te zetten. Wat een slappe uitdaging, zal de lezer denken. En wellicht is dat ook zo. Ware het niet dat Tine al een paar maanden vergeten was om het papier buiten te zetten. In mijn stad neemt de vuilnisdienst slechts één keer per maand papier mee. De stapel werd niet meer te overzien.
Het meisje houdt van papier. Om te ruiken. Om te aaien. Om te vullen. Om te lezen. Maar eenmaal opgestapeld in hoopjes, papieren zakken en dozen is het niet meer om aan te zien. Zielige treurende tenen van een boom die woest om het bekken van het meisje groeien. Tot ze niet meer kan bewegen. Tot ze niet meer de deur uit kan op avontuur. Drie vierde van dat papier heeft ze trouwens niet eens gelezen omdat het ongevraagd in de brievenbus sloop. Of als verpakking van iets diende dat heel snel moest worden gegeten.
Het meisje gruwt van het woud van oud papier.
Ga ik dit nog doen? Ik zal proberen het papier niet meer te vergeten. Of dingen eerder weg te gooien in plaats van het weken op de keukentafel te laten slingeren. Proberen. Beloven kan ik niet.
Meer info over deze rubriek? Klik hier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
De eerste zomer waarin alles weer als vanouds kan doorgaan, vraagt natuurlijk om een nieuw zomerproject. Deze keer laat ik #verstript op jul... -
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten