Het meisje werd geboren zonder baksteen in de maag. Een huis is een huis. Een thuis is beter, maar kan niet elk huis een thuis worden als de leukste mensen van de wereld er wonen? Of de grappigste? De fijnste? De creatiefste? Ze weet dat een huis start met een plan. En dat die plannen niet zo simpel zijn. Dat er vergunningen moeten komen. Dat er allerlei specialisten aan te pas komen. Maar in welke volgorde en wanneer een bouwval een huis wordt, heeft ze enkel maar van horen. Het huis naast haar huidige thuis bijvoorbeeld. Dat werd in enkele maanden weer een mooi huis in plaats van een krot. Dat kon ze maanden horen. Nu staat ze voor in een huis dat er van buiten best wel thuis uitziet, maar van binnen vooral stort. Na ruim een dag opruimen, vegen, opruimen, tegels naar binnen sjouwen, kabels trekken, ladders opklimmen, gyproc-plafond ophouden, schoonmaken, bouwpuin sorteren,... bleek er zich een hele mooie kamer te ontvouwen. Eentje die ze best had willen houden om er af en toe te slapen en vooral: een thuis van te maken.
Ga ik dit nog doen? Ja. Maar niet vanzelf en spontaan. En zeker niet zonder regie en bevelen. Anders zorgt mijn moedeloosheid in combinatie met mijn onhandigheid voor uren voor me uit te staren en mezelf (en werkenden) te vervelen.
Meer info over deze rubriek? Klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten