Er waren eens witte en rode mannetjes. De witte mannetjes kwamen van een land dat stukken groter was dan het land van de rode mannetjes. De witte mannetjes waren ook opvallend ouder. Een specialist in mannen zou zelfs kunnen zeggen: stukken rijper en woestaantrekkelijker dan de rode jongetjes. Dat is maar bijzaak. Het gaat namelijk niet echt om mannetjes hier, maar om de bal. De bal die hen verbindt.
Wie van hen kon de bal het meest in een doel laten rollen? Het was al bij aanvang duidelijk dat de rode jongetjes heel veel macht over de bal hadden. Mocht er niet altijd zo'n bebaard mannetje van het grootste land voor het doel gestaan hebben, waren de rode mannen al veel eerder winnaar. Voor het andere doel wist ook een lichtblauw mannetje de bal regelmatig op te vangen, zodat hij niet in het net rolde.
Het gevecht op de groene mat was er niet eentje zoals op de groene heuvels in The Lords of The Rings. Geen gruwelijke monsters en slijmaffaires. Het was er eentje met hoffelijke ridders, die toch af en toe een venijnige trap van het paard kregen. Maar dat deed niets af van de spanning. Vooral toen bleek dat ze aan negentig minuten nog niet genoeg hadden voor een stamp in het doel. De mannetjes - vooral de rode - bleven onvermurwbaar rennen en trachten. Ze scoorden twee maal! Daar stonden de witte mannetjes paf van. Maar dat ook weer niet te lang. Ze slaagden erin om de bal ook een keertje de juiste richting in te trappen. En toen was de spanning weer te snijden, stiekem waren de rode mannetjes al met de overwinning op zak gaan lopen. Terecht. Want ze wonnen ook. Voor een vorst, die het merendeel van hun landgenoten graag zou zien verdwijnen. Voor vrijheid in hun land waar vendelzwaaien absoluut weer in is, maar het gevaarlijk is om een vlag uit te hangen aan je eigen raam. En voor recht. Het recht om als kleine garnaal een mastodont van een zeekoe te verslaan!
Ga ik dit nog doen? Niet meer alleen. Alleen naar voetbal kijken, daar is geen bal aan. Ook al vond ik het echt wel spannend... Ik betrapte me op exact twee vloekwoorden en ging net als de meute tijdens de pauze uitgebreid water verspillen. Na negentig minuten bleek het - zoals eerder beloofd - nog niet over te zijn en dommelde ik in slaap. Gelukkig werd ik weer wakker van het doelpunt.
Als mijn land gisteren niet had gewonnen, was ik - serieus - vandaag met een rouwband om de arm uit mijn bed gerold. De Rode Duivels hebben de overwinning dubbel en dik verdiend. Echt. Maar naar herhalingen en vertragingen zal ik heus niet nog eens kijken.
Meer info over deze rubriek? Klik HIER.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten