ZOMERZAND: DAG 35

'Vijf' rijmt niet voor niets op 'Wijf'. Denk ik. Toen ik me vandaag voor de beeldbuis plantte voor Zender Vijf, bedacht ik mezelf in pyjama voor de buis met een grote bak ijs. Even ter verduidelijking: ik zat niet in pyjama en ik had geen grote bak ijs... Echt niet. Ik besloot eens lekker Bridget Jones te zijn. Na elkaar waren er een stuk of vier melige programma's. Vond ik. Het ergste was een John Travolta die als engel Michaël een hond weer levend maakte. Ik heb het met grote ogen aangezien. En dan het besef: zelfs met al die potten crème nog geen volleerd wijfje te zijn. 

Het meisje hield eigenlijk altijd al van loom televisiekijken. Alleen was daar nooit echt veel mogelijkheid toe. Want ze had maar twee zenders die af en toe op het scherm verschenen als de antenne niet in staking was.
Daarenboven moest ze altijd naar bed voor de grootste pret begon. Dat kon ze altijd horen boven, als de anderen weer tot in haar bed moesten lachen. Nu kan ze het als ze het wil. Zittend.  Loom en lui. Onbeweeglijk. Niets om erg gelukkig van te worden. Maar in gedachten leeg te kunnen lopen tot een niets. Een niemand. Een onbenul. En merken dat het op het scherm nog erger is. Dat je nog de beste van de nietsen bent. Dat is iedereen wel eens gegund.

Zal ik dit nog doen? Ja. Ongetwijfeld. Zoiets gebeurt in vlagen. Gelukkig niet alle dagen.


Meer info over deze rubriek? Klik hier.