ZOMERZAND: DAG 31

Volgende uitdaging kwam gewoon op mijn weg. Spontaan. Samen met een vriendin zat ik een restaurantje te eten. Op een gegeven moment moest ze naar het toilet en toen ze terugkwam zei ze: 'Dit geloof je niet! Er zit een poedel naast het toilet!' Natuurlijk geloofde ik dat niet. Langs één kant wou ik dat wel met mijn ogen zien, maar aan de andere kant, dacht ik toch: 'Plassen naast een poedel doe ik liever niet.'  Natuurlijk moest ik na enkele glazen wijn en water - natuurlijk! - ook naar het toilet. Angstig schoof ik langs de toonbank naar het toilet. Ik opende de deur en inderdaad: tegenover de pot stond een rode polyesteren poedel. Gelukkig! Hij leefde niet! Wat niet leeft kan ook niet bijten. Maar ik weet niet of jij dit al deed: oog in oog met een beest urineren is toch wel wat intimiderend. Zeker als het niet verpinkt.

Het meisje doet  ook dingen die alle meisjes ook moeten doen. Ademen bijvoorbeeld. Of slapen. Eten en drinken. Maar natuurlijk doet ze ook zoiets dagdagelijks als plasjes maken. Anders zou ze geen levend wezen zijn. Over plasjes wordt in het algemeen gezwegen. Plasjes zijn privé. Zo privé dat ze in bijna geen enkel boek of film voorkomen. Tenzij in een uitzonderlijk nood. En meestal als plasjes mannelijk zijn.

Dat schijnt grappiger te zijn. In elk geval: plasjes maken doen meisjes liever alleen. Soms met andere meisjes voor de deur. Oog in oog plassen meisjes liever niet. Zelfs niet met een hond.

Ga ik dit nog doen? Het eten was lekker daar. Het restaurant is ook niet eens zo ver van de deur. Het is het einde van de wereld niet. Maar wel een beetje vreemd...

Meer info over deze rubriek? Klik hier.