Huisruil. Wie kent het niet? Meestal ruilen mensen van huizen om een land. Verandering van lucht. Ik ken huizenruil tot nu toe van horen zeggen. Het leek me onmogelijk dat iemand me dat ooit zou kunnen voorstellen: 'Hé, gaan wij eens een paar nachten van huizen ruilen?' Maar het onmogelijke deed zich toch voor. Een vroegere huisgenote (ze kent mijn zin voor orde dus) wou graag met haar man mijn huis bewonen. Twee nachtjes maar. Twee nachtjes maar? Voor mij bijzonder wel. Alsof het een maand betreft. Want wie je in je huis laat wonen, ziet elk hoekje van je huis. Vandaag maakte ik een lijstje op met bijzonderheden van mijn huis. Een soort praktisch huishoudelijk reglement. Wat een uitdaging voor mij (wie mij persoonlijk kent, zal dit zeker weten) ! Na dit werk (als het huizenruilen meevalt) mag het misschien nog een keer... Misschien wel graag. Kom, logeer enkele dagen in Menen, terwijl ik de bladeren uit uw zwembad haal of liedjes voor uw vogelspin kweel.
Het meisje kent haar huis. Ontzettend goed. In haar huis is ze eigenlijk het liefst alleen. Niet alleen omdat gasten dan haar rommel zien. Maar ook omdat haar huis best wel eigen is. Zo eigen als haar lade onderbroeken. Maar ze kan best wel zonder huis. Voor even. Wat als een ander haar huisje op de schouders neemt? Voor net zo even. Past het dan nog als ze terug over de deurmat stapt? Vast wel. Een huis hecht zich enkel aan de schouder van wie een thuis in het wil zien.
Ga ik dit nog doen? Dat kan ik pas weten als de huisruil afgelopen is. Nu werden enkele plannen gemaakt en lijstjes.
Meer info over deze rubriek? Klik
hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten