TINE ZIET (130): Date

Vrijdag had ik een afspraakje. Op zich is dat geen wereldnieuws. Het hoort ook niet in de krant. Maar toch wil ik dit met jullie delen. Ik had een date met mijn neefje. Hij stond me keurig op te wachten en zwaaide naar me vanachter het raam toen ik mijn auto voor de deur parkeerde. Hij was mooi opgedirkt. Met sportschoenen, short, hemdje, een vestje en een strik. Hij bekende een beetje zenuwachtig te zijn. Dat ongemak was te voelen in de auto. We waren nooit eerder met ons tweetjes weggeweest.

Ik reed helemaal met hem terug naar Menen alwaar ik een tafeltje had gereserveerd. Hij bestelde een groot bord spaghetti en ik een berg sla. Ik verheugde me nog op een ijsje of een koffie daarna, hij wou zo snel mogelijk naar de volgende halte. Hij mocht iets uitkiezen van zijn favoriete voetbalploeg. De verkoopster wou hem een fleece of een schooltas verkopen, maar dat wou hij niet. Na een dik kwartier koos hij voor een koptelefoon met daarop het logo van de ploeg. “En nu, tante? Wat gaan we nu doen?” zei hij toen hij weer naast me in de auto zat. Ik had helaas niet over het feit nagedacht dat alles wat ik in mijn hoofd had in minder dan twee uur zou zijn beklonken. Afspraakjes verlopen doorgaans minder vlot.

Even dacht ik na. Hij wou naar de bioscoop. Maar ik bedacht dat het misschien wel een idee was om samen met hem naar Kortrijk te rijden voor enkele locaties in de tentoonstelling ‘PLAY’. Daar was ik minder centen kwijt. Daarenboven waren we dan samen buiten en hoefden we niet in het donker te zwijgen. Ik was al eerder met vrienden en hun kinderen op die eigenwijze stadsfestival en gokte welke locaties in de smaak zouden vallen bij mij neef. Hij sprong enthousiast uit een Broeltoren en bedolf zichzelf in de confetti. Hij vond het geweldig ondanks het feit dat hij niet op het bed mocht springen. Zoals een echte date trakteerde hij me dan maar op een drankje. Toen we terug naar de auto stapten,  pakte hij eerst voorzichtig mijn arm vast, dan stevig mijn hand en zong zachtjes: “Ik wil niet naar huis vannacht.” Dat de tekst niet klopte, vond ik niet erg. Dat dit voor mij de liefste date in jaren was. Daarmee is misschien alles gezegd.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 24/08/18)