Eerst ging ik naar een verkleedwinkel die ook kleren laat maken. Maar die was helaas op verlof tot na Trammelant. Die verkleedwinkel heeft naast de standaard outfits, ook unieke exemplaren die op maat gemaakt werden voor toneelvoorstellingen. Toen ging ik maar naar de verkleedwinkel in Kortrijk. Omdat ze daar toch ook een mooie collectie hebben. De vrouw in de winkel was heel erg behulpzaam. Ik kreeg een fijne jurk in de handen gestopt, die er toch wel heel erg warm uit zag in hittegolftijd. Maar de jurk stond me wel goed. Daarna stopte ze me een pompeuze hoed in de handen. En ik zag het plaatje wel. Ik bestelde. Een jurk huren is niet zo duur. De hoed kocht ik.
Gelukkig hoefde ik de jurk niet aan om naar De Haan te rijden. Ik kon me gewoon nog omkleden bij Katelijne thuis. Zijzelf had een veilige outfit gekozen. Ze had een gekochte rok gekocht met kledingstukken en attributen die ze in de kast had liggen. Ikzelf trok dus de jurk en de hoed aan. Jammer van de enkelbrace aan mijn rechtervoet. Daarmee paste ik alleen in een Birkenstockslipper. Om in de stijl te blijven had die toch een zilveren accent. Een handtas had ik niet, maar ik nam een tote bag mee uit het Ropsmuseum met een citaat van Félicien Rops erop. Rops, die toch een beetje de tijdsgeest uitademende van de Belle époque. Klein detail. Ik had de tijd toch wat geactualiseerd.
Het was natuurlijk spannend toen we de auto uitstapten en door een mensenzee naar het centrum stapten. Af en toe kregen we een lachende blik in onze richting. Er was weinig verbazing, want veel mensen waren in die stijl gekleed om deel te nemen aan de stoet. Als publiek vielen we meer op. Maar vooral bij onze wandeling die niet langs het parcours liep, oogden we veel bekijks. We wandelden langs prachtige huizen in een stijlvolle wijk. Mijn grootste uitdaging was mijn hoed en jurk op hun plaats houden, want de zeewind blies nogal dartel. Uiteindelijk was ik zelfs blij met mijn lange mouwen in combinatie met mijn geleende waaier.
Dames die in de stoet liepen hadden vaak een veel sjiekere jurk aan. Op maat gemaakt. Ze zagen er toch meestal veel duurder uit. Maar Katelijne en ik hadden best kunnen meestappen. We gingen niet uit de toon gevallen zijn. We werden een paar maal monkelend gefotografeerd. Een keer zelfs schaamteloos met de blik op de boezem.
Het was een fijne uitdaging. Bedankt, Katelijne! Trammelant is heerlijk om eens mee te maken. Zeker in stijl. Maar toegegeven: in Menen had ik meer moeite gehad om zo rond te lopen. Zelfs in De Barakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten