TINE ZIET (128): Reizen

De meest gehoorde vraag die ik afgelopen weken gehoord heb, is: “En ben jij al op reis geweest?” Het is op zich geen rare vraag. Veel mensen gaan op reis in de zomervakantie. Zeker als ze net als ik twee maanden verlof hebben. Wat me een beetje stoort, is dat men er eigenlijk van uit gaat dat je op reis gaat. Alsof reizen automatisch bij je verlof hoort. En als je het niet doet, heb je vast een financieel of een ander probleem.

Als kind ben ik nooit met mijn ouders op reis geweest. Eén keer gingen we naar Nieuwpoort voor enkele dagen. Soms gingen we een weekendje naar zee. We maakten daguitstapjes met de fiets, ik mocht op kamp, maar speelde vooral veel in de grote berg zand van mijn vader en knipte grassprietjes korter met een schaar en maakte heksensoep. Ik herinner het me vaak als zorgeloze dagen. Tenzij we klusjes moeten opknappen. Ook al vielen die eigenlijk ook wel mee. Het feit dat we niet met het vliegtuig of met de auto naar een vakantieoord trokken, voelde zeker niet als een gemis.

Dit is de eerste zomer sinds lange tijd waarin ik niet echt op reis ga. Akkoord: ik boekte een nachtje in Den Haag en in Wimereux. Maar voor velen klinkt dit toch niet hetzelfde als een reis. Toch was ik nooit eerder zo vaak weg. Van dichter Peter Holvoet-Hanssen leerde ik: ‘Echte reizen maak je in je hoofd.’ En deze zomer floept die zin opvallend vaak tussen mijn oren. Velen gaan op reis om hun hoofd leeg te maken of het net op te laden. Maar dat is ook wat deze vakantie met mij doet. Tussen mijn oren is het net als de zee: eb en vloed. Soms stroomt het vol met fantasie of prikkels en op andere dagen loopt het leeg. Beiden doen mij goed. Als er maar die wisselwerking is.  Enkel het ene of het andere zou me onrustig maken. Een landschap of een andere omgeving kan helpen bij die eb of bij die vloed.  Soms helpt het lezen van een boek of een toevallige ontmoeting onderweg. Wat altijd helpt is een adembenemend vergezicht: iets om vol verwondering naar uit te kijken.  Maar dat vind ik vaak ook met mijn ogen dicht.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 10/08/18)