Zondag bezocht ik naast enkele buren kunstenaars ook de
jaarmarkt. Je hebt mensen die er niet voor naar buiten komen. Je hebt fans van
het eerste uur. Eerder die dag werden massaal honden en paarden gezegend. Maar
bovenal was de dag gezegend met lenteweer. Daarenboven is het ook eens fijn om
op een zondag volk aan de beide kanten van de brug te zien. Het is boeiend om
je daarin te mengen. Zo ving ik onbeschaamd enkele gespreksflarden op. Meestal
gingen die over de nasleep van de verkiezingen. Ook ik werd erover
aangesproken. Wat ik er nu eigenlijk toch van vond. Maar daarover gaat dit
stukje niet. Het gaat over het rondstruinen door mijn stad op zondag.
Snuisteren in de koopwaar van de rommelmarkt. De alom bekende geur opsnuiven van
wulloks en stokvis. De jingles van de kermisattracties. De charmezangers op de
parking aan de Donkerstraat. Prachtige zelfgemaakte hoeden spotten voor De
Trompet. Een blik werpen op de volgelopen terrasjes. Uitbaters van kramen
misnoegd zien kijken om een matige verkoop. Anderen dan weer zien glunderen. Leeggeschepte
snoepbakken zien. Muzikanten in koerskledij. Mooie oldtimers op de
Groentemarkt. Food- en drinktrucks. Botsen op bekenden en wat bijkletsen. Zo leeft een stad.
De avond daarvoor had ik nog genoten van een schitterend
reünieconcert van Two Russian Cowboys in ‘De Griek’. Na afloop waren we met een
paar naar de Grote Markt afgezakt. Het was al nacht. Niet eens zo laat. Eén
iemand van het gezelschap rekende op een taxi om terug naar huis te kunnen. Dat
lukte helaas niet. Alle taxichauffeurs in de regio die hij belde, lagen
blijkbaar al in bed. Hij probeerde dan maar een lift in de kroeg te versieren.
Maar hij verloor daarbij toch de moed en besloot dat hij dan maar de volle 5 km
naar huis zou wandelen. Hij zei daarbij: “Vroeger leefde het hier toch meer.”
Ik had hem natuurlijk een slaapplek kunnen aanbieden. Maar
zo ben ik niet. Was hij maar op de Grote Markt gebleven, dan had hij met eigen
ogen kunnen zien dat het in onze stad ook nog kan wemelen van het leven. Maar
dat men dat toch liever in het daglicht doet.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 26/10/18)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 26/10/18)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten