dinsdag 23 oktober 2018

TINE ZIET (138): Samen


Terwijl de laatste vergeten affiches ons nog aankijken en enkele verdwaalde deurhangers op de straat waaieren, vieren wij vandaag de jeugdbewegingen. Inmiddels zijn er al zoveel verschillende jeugdbewegingen dat het bijna onmogelijk is om geen lid te zijn. Ze opnoemen zal ik niet doen, uit schrik er eentje te vergeten.

Gisteren vertelde een leerlinge dat ze wel eens een activiteit van een bepaalde jeugdbeweging wou meemaken, om zich dan eventueel ook in te schrijven, omdat haar moeder haar verteld had dat ze daar misschien wel een lief zou vinden. Méér nog dat ze daar misschien zelfs een toekomst op een gezellige boerderij kon vinden.  De ogen van de leerlinge in kwestie blonken. Een andere leerlinge dacht zich ook aan te sluiten. Dit niet om dezelfde reden. Een boerderij had ze immers al. Ze ging voor de kameraadschap. En het bier. Dat gaf ze ook eerlijk toe. Andere leerlingen gaan elke zaterdag of zondag trots in uniform naar hun uitleefmoment. Ze kijken uit naar elke activiteit die de leiding heeft voorbereid. Nog andere leerlingen zijn al leiding. Of bijna. Ze gaan gemotiveerd op nascholingsweekend. Ze komen na een fuif zelfs naar de les. Stuk voor stuk hebben ze enthousiast gekozen voor een enorm groot engagement.

Als ik het allemaal opnieuw zou kunnen doen, wat natuurlijk utopisch is, zou ik het beter doen. Ik zou niet afhaken omdat ik niet de dezelfde interesses had als mijn medeleden. Dat heb ik namelijk als twaalfjarige gedaan. Pas zes jaar later werd ik in de leidingsploeg getrokken. Toen was ik twee jaar heel fervent leidster. (Behalve als we moesten gaan zwemmen. Dan bleef ik veilig thuis uit schrik om in het water gegooid te worden.) Nee, als twaalfjarige had ik moeten doorbijten, want dan komen pas de leukste jaren. De jaren van samen verliefd worden. De jaren van samen voor het eerst een pintje drinken. De jaren van samen afzien om op de fiets op een kampplek aan te komen en dan alles klaar te zetten voor de jongsten. Maar vooral de jaren van dat samen.

Als ik opnieuw had kunnen kiezen, koos ik niet meer voor een of andere partij. Ik koos voor samen.




(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 19/10/18)



Geen opmerkingen:

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...