Vroeger kaartte men
hier op straat met
de voeten in de goot.
Nu raast het verkeer
of komt tot stilstaand
op weg naar huis en terug.
Verzengend zijn de
dagen in de zon
op de schots en scheve dam.
Er wordt amper opgekeken.
Er is haast en er is schroom
dankzij de televisie.
Maar achter dit raam
wacht de rust op wat gezelschap
voor wie er tijd voor neemt.
Loop niet zomaar voorbij!
Adem! Voorlopig smijt niemand
hier zijn lepel neer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten