Nu mijn kantelraam weer hele conversaties mijn slaapkamer
binnenlaat, besef ik dat mijn straat de wereld is in zakformaat. Verschillende
nationaliteiten brengen andere talen met zich mee. Andere muziekjes in de auto.
Ik besef dat ik dringend weer eens meer op de stoep moet gaan zitten, want
blijkbaar heb ik buren die ik vorig jaar nog niet door mijn slaapkamerraam kon
horen. En wat een grote groep kinderen weer! Het feit dat ik na al de jaren
mijn buren nog steeds niet ken, bewijst een aantal dingen. Ten eerste dat ik
misschien te weinig thuis te vinden ben. Dat ik wellicht niet goed uit mijn
doppen kijk. En misschien ook wel dat ik
niet veel moeite doe echt sociaal te zijn. Of wellicht dat mijn buurt een
beetje te veel van inwoners verandert. In
elk geval: het blijft iets vreemds. In de paasvakantie ging ik als kleine
dappere Columbus op citytrip naar Mons omdat ik wat meer van België wil leren
kennen. Afgelopen weekend reed ik met de fiets spontaan de grens over en verkende
de omgeving rond Boesbeke. Allemaal onder hetzelfde mom: om eens verder te
kijken dan mijn eigen gevel. Eenmaal in mijn eigen straat zie ik blijkbaar
alleen mijn eigen gevel. Dat is misschien maar logisch: hier voel ik me thuis.
Helemaal vanzelf ben ik hier mezelf. Dat zou toch moeten.
Ver hoef ik helemaal niet te gaan dit weekend om te graven
naar nieuwigheden: nieuw artistiek talent ontdekken op het festival Gebroed in
CC De Steiger: check! Voor jong muzikaal
talent is er ROCKordon. Er zijn nieuwe bloemengeuren op te snuiven op de
Bloemen- en Hoevemarkt. Er is Erfgoeddag: want ook het verleden kan kersvers
aanvoelen. Deelnemen is niet verplicht. Maar het is zonde dat er toch weer
inwoners zullen zijn die denken: “Hier in mijn stad is niets te doen dat me nog
kan doen groeien. Vandaag hou ik de luiken dicht.” Desnoods met een krukje op
de stoep maak je een wereldreis. Gratis en voor niets. Vermakelijk. Als een
echte ontdekkingsreiziger. En het moet gezegd: uiterst doeltreffend tegen het
vastroesten.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 26/04/19)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 26/04/19)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten