Vanaf zaterdagnamiddag tot zondagavond gaf ik mijzelf
huisarrest. Op zich had ik niets mispeuterd, maar mijn lijf en geest
hadden eens het absolute niets verdiend. Want dat is zo’n huisarrest dan voor
mij: niet denken aan werken. Compleet nietsdoen. Wasjes draaien, bed verversen en afwassen was
het absolute maximum. Verrassend hoe lastig dat weer is. Ik dekte mezelf toe
met ontspannende lectuur, lekker eten, verse bloemen, badschuim, voorzichtige
sociale media en mijn Netflixabonnement en kwam slechts één keer naar buiten.
Namelijk om de carnavalsstoet te zien passeren enkele meters van mijn deur. Na
een halfuurtje koude wind, terug in mijn zetel present.
Vandaag liet ik mezelf voor het eerst weer helemaal uit. Ik
was onder de indruk van de mooie roze bloesems. De bloemen die weer uit de
echte aarde piepen. De warme en felle zonnestralen. Het voelde alsof ik meer
dan een week binnen had gezeten. Opeens begon het fijntjes te hagelen. Geen
grote dikke stenen, maar kleine hageltjes. In normale omstandigheden was ik
misschien beginnen schuilen of lopen zelfs. Maar ik liep rustig verder met
normale pas. Wat kon mij die hagel schelen? Er was tenminste buitenlucht waarin
het niet overdreven woei. Er was een aangename temperatuur. Lente op al mijn
wegen.
Toen ik thuiskwam las ik dat Frostie de kat in Lauwe blijkbaar
met een loodjesgeweer beschoten was. Ik huiverde bij het idee. Wie doet nu
zoiets? Ik las ook dat er in Utrecht in een tram een schietpartij was geweest.
In Antwerpen een bomexplosie. De aanslag in Nieuw-Zeeland popte weer in mijn
gedachten en ik dacht: “Het zal toch niet waar zijn? Straks ben ik zo bang dat
me ook zoiets overkomt en dan zal ik voor eeuwig en altijd binnenblijven.”
Gelukkig is die angst nu nog niet zo groot want ik zou het verdorie missen: de
knikjes naar de passanten, de buitenlucht, de geur van ontluikende natuur en zelfs
de hagel, de perkjes, de bankjes, de ontmoetingen zomaar ineens onderweg. De
angst komt natuurlijk wel dichter. Voorlopig denk ik hem weg.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 22/03/19)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten