TINE ZIET (159): Party

Wat zouden wij, Menenaren zijn zonder feesten? Terwijl het afgelopen zondag zo hard woei, beleefde heel wat volk een schitterend eerste seniorenmiddag in de cafetaria van CC De Steiger en na komende carnavalstoet zal er weer confetti over de straten waaien.  Het ene feestrestje kleeft hardnekkiger dan het andere. Het zal de lezers niet verrassen als ik beken graag van de partij te zijn op feestjes. Al stuur ik toch meer en meer mijn kat. Soms past mijn feestjurk me gewoon wat minder. Als er plicht mee gemoeid is bijvoorbeeld. Feest is niet iets wat zou moeten. Ook valt de dag na zo’n party mij almaar minder goed. Ik overweeg meer en meer niet te feesten omdat mijn agenda me waarschuwt voor de verplichtingen de volgende dag. Daarnaast is rustig thuis zitten ook zo nu en dan gewoon heel fijn.

Anders is het als je niet naar partijtjes kan omdat er geen centen zijn. Bijgevolg geen cadeautjes kan kopen voor de jarige. Of een hapje voor de gasten. We konden het vorige week lezen hier. Armoede in Menen is nog steeds te groot. Het blijft hangen in mijn hoofd dat een moeder frikandellen moet kopen in plaats van fruit. En ook al klinken die feestelijk, heel af en toe, de reden dat je ze koopt, zou niet mogen zijn dat je er langer kan van eten dan van appels. Bedroevend voor een feeststad. Dat er zoveel verdoken frikandellen zijn.

Maar zondag is er een gratis optocht dus. Met luide muziek. Met dansjes. Met veel kleuren. En met kinderen die snoepjes uitstrooien. Sommige inwoners vinden het een vloek. Anderen een zegen. Zelf weet ik het nog niet zo goed. Wellicht hangt het gewoon van het weer af. Wie weet komen jullie me tegen. Ik zal verkleed zijn als mezelf. Er zullen ook draaimolens zijn en hamburgers. Ambiance op de terrasjes. Daar moeten we dan wel weer voor betalen. Hoe je het bekijkt, een feestneus kost meer geld dan dat erbij te rapen valt. Dat is in feite jammer. Een lach op je gezicht kost niets en oh, wat knapt een mens ervan op.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 15/03/19)