Toen ik in de Leiedraad, het maandelijkse magazine van mijn stad, las dat alleenstaanden in sommige gevallen voortaan recht konden hebben op een renovatiecoach, bedacht ik dat dat misschien mijn schop onder de kont kon zijn. Ik nam contact op en kreeg een coach te pakken die uiteindelijk vertrok. Ik kreeg een nieuwe die veel te druk was en wellicht veel dringendere projecten had. Enfin: ik kreeg na maanden een planning van de uit-te-voeren werken en de daarbij horende kosten en contacteerde Fré omdat dakwerken een grote hap in de planning bleek. Hij bekeek de planning en wou me helpen. Meer nog: we besloten dat hij in feite mijn coach zou worden. Plan was een gloednieuwe badkamer maken in de kamer boven die ik amper gebruikte en een toilet in de keuken te installeren, zodat bij een volgende verbouwingsfase mijn oude badkamer helemaal uitgebroken kon worden en ik op die manier een grotere koer kreeg.
Hij plande de werken in bij begin december en ik begon beetje bij beetje mijn huis daarop te voorzien. Maar wist ik veel waaraan ik me precies zou moeten verwachten... De hele volgestouwde kelder moest leeg, meubels verplaatst,... Als het over grote-mensen-dingen gaat ben ik echt wel een naïef besje. In een week is alles wel klaar, bedacht ik zelfs.
Begin december kreeg ik op zondagavond telefoon van Fré: op maandagochtend zouden de werken beginnen. Stof. Vroeg opstaan. Geen rust meer in huis. Aangezien ik werk op uren waarop werkmannen naar huis vertrekken, kon ik het alleen maar ontvluchten. Alleen mijn slaapkamer was nog van mij, al was die nu ingepalmd door mijn kat Frieda die daar haar toevlucht zocht. Ik moest haar daar zelfs opsluiten, zodat ze niet door openstaande ramen en deuren vertrok. Ik liep rond als een verfrommelde opgedroogde dweil: chagrijnig en moe. Ik zeurde en zeurde. En hoe!
Opeens moest ik een vloer kiezen. Badkamertegels. Ik ging op aanraden van een vriendin in de toonzaal in een bad gaan liggen om te zien of het wel om mijn lijf zou passen. Het ging opeens wel snel en veel kans op piekeren was er niet. Ik had nog nooit een vloer moeten kiezen. Opeens moest ik rekening gaan houden met wat bij elkaar zou moeten passen als ik het bij elkaar zou kunnen zien. Tegen de kerstvakantie had ik mijn bad. Er waren nog wat werken te doen, maar wat was ik al blij met dat bad! Saskia kwam raamfolie plakken, zodat ik schaamteloos in bad kon. Spulletjes werden gekocht om de kamer meer te vullen. Alles moest ineens met een vloer en tegels passen. Ik had drie dagen nodig om mijn bibliotheek af te stoffen. Ik besefte ineens dat ik ook zou moeten schilderen als de werken helemaal klaar waren.
Er werd soms op zaterdag wat bijgewerkt: ventilatiesysteem, badkamermeubel geïnstalleerd, elektriciteit aangesloten. Ik zag het beetje bij beetje vooruitgaan: maar we waren er nog steeds niet. Vier dagen voor ik veertig zou worden, begonnen de werken opnieuw. Ik zat met een heleboel deadlines op het werk en maakte van de vroege uren gebruik om heel veel voor school te werken op mijn zolder. Kasper-Jan heeft me amper gezien. Ik zette een thermos koffie voor hem, maar dronk zelf de meeste tassen leeg. Op de dag van mijn verjaardag startte hij wat later en iets voor de middag legde hij mijn reservesleutel op tafel. Op een stopcontact na, helemaal afgewerkt. Oef!
In de krokusvakantie konden de schilderwerken beginnen. Ook hier dacht ik met twee dagen klaar te zijn: ik heb een klein huis, bijgevolg ook een kleine badkamer. Maar ook hier sloeg ik de bal natuurlijk mis. Verf moet drogen in lagen. Dat scheen ik even vergeten te zijn. En wat zuigt een muur! Gelukkig kreeg ik hulp van Maïté anders had ik misschien zelfs geen moed gehad eraan te beginnen.
Na vier dagen calorieën verbranden werd ik meer en meer schilderij. Wat ik had gekozen paste perfect bij elkaar. Is het af? Nee! Er moet nog worden afgewerkt. Beneden zal ik nog enkele uurtjes werk hebben. Ook de schuifdeur van de badkamer is nog niet af. En intussen neem ik ook het gangetje boven mee. Ik zal er mijn tijd voor nemen: afwerken met precisie vraagt concentratie.
De wasmachine moet nog naar boven. Maar wat is mooi! Het mooiste plekje in mijn huis! Ik ging er al op intergalactisch avontuur met een verjaardagsbruisbal. Ik kreeg een badkamerorchidee! Van de Figurettes kreeg ik relaxerende tao-badmomenten cadeau! Mijn badkamer is absoluut mijn favoriete plek! Smaakt dit verbouwingsavontuur naar meer?
Voordat ik alles hier gaan wil verbouwen, neem ik nu mijn zondag. Er volgt nog een factuur.
Fase twee en drie en vier. Voor later!
Bedankt voor wie me steunde en voor me zorgde in deze meest ingrijpende hectische uitdaging! Wat een ongekende rust!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten