Zondagochtend stond ik langs de kant van een voetbalveld te
supporteren voor mijn neefje. Ik voelde me heel even een personage uit die
beroemde Vlaamse TV-serie die almaar herhaald wordt. Het veld zag er hetzelfde
uit. Toen ik rondkeek, zag ik toch dat daar weinig typetjes stonden. Nee, er
stonden echte moeders en vaders die net als mijn zus en ik uit bed waren
gestapt om hun kind aan te moedigen op het grasveld.
Het beeld van scheldende vaders en een trainer die uit zijn
training springt van woede, zag ik niet. De trainer (die achteraf de
hulptrainer bleek te zijn) bleef geduldig high-fives uitdelen aan zijn
spelertjes. Hij moedigde ze vriendelijk aan. Er werd niet gevloekt. Er werden
geen kaarten uitgedeeld. Mijn neef werd vaak van het veld gehaald om zich op te
warmen en dan weer terug richting doel gestuurd. Hij bleek een topscorer te
zijn met heel veel gevoel voor dramatiek. Maar liefst vier doelpunten
vertrokken uit zijn voeten! Mijn neefje speelt g-voetbal. Misschien klinkt dat
als nep-voetbal voor wie fanatiek voetbal volgt: soepele regels, een wedstrijd
die minder lang duurt, geen penalty’s…
Maar wat een spelvreugde! En gaat het in voetbal ook niet daarover?
Onlangs vertelden vriendinnen me dat hun zonen erg
ontmoedigd geraken in hun voetbalcarrière omdat de trainers te streng
zijn. Sommige trainers schrikken er blijkbaar
niet voor terug om ouders en kinderen publiekelijk terecht te wijzen als ze
bijvoorbeeld niet komen supporteren of bijvoorbeeld het weekend met de
jeugdbeweging boven een match verkiezen. Op zich is dat wel spijtig: hun zonen
zijn wel degelijk enthousiast. Ze houden van voetbal en spelen het graag.
Alleen hebben ze geen ambitie om profvoetballer te worden. Mijn neef trouwens
ook niet. Hij droom van een kokscarrière waarin hij af en toe gewoon op een
balletje mag trappen.
Na de match ging ik mee naar de voetbalkantine. Daar bleek
de dagschotel verse soep te zijn. Voetbal is niet altijd wat het lijkt. Ik gaf
mijn neef een high-five en feliciteerde hem als kampioen. Hij gloeide trots. En
dat is toch wat een fijne hobby hoort te doen?
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 23/11/18)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 23/11/18)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten