TINE ZIET (140): Zuinig

Sinds februari laat ik me uitdagen tot allerlei projecten. Vaak zijn dat leuke dingen. Zo maakte ik mijn eerste jurk en kweekte ik een heuse bonenplantage. Niet alles wat ik aanga, is even leuk. Zo daagde iemand me uit om een maand met het leefloon te leven, omdat ze dat ooit zelf had ervaren. Het leefloon was niet doenbaar met mijn vaste kosten, dus besloot ik om mijn vaste kosten te betalen en een maand lang wekelijks met 60 euro zakgeld rond te komen. Ik besloot om dit niet aan te kondigen, zodat anderen er geen rekening mee gingen houden. Ik vertelde het natuurlijk wel aan wie ik tegenkwam.

Meningen waren verdeeld. Sommigen vonden 60 euro best veel. Anderen vonden het belachelijk weinig. Zelf mocht ik ondervinden dat dit best veel is voor eten en drinken, maar heel weinig als je ook naar buiten wilt komen zoals ik doe. Ook bleek het lastig om gezond te blijven eten. Een kant-en-klare lasagne is goedkoper dan de ingrediënten van pakweg een quiche.  Daarnaast blijk ik een luxe-kat te hebben die weigerde om in mijn project mee te stappen. Ik neem het haar niet kwalijk. Ze beet een flinke hap uit mijn wekelijks budget.

De eerste twee weken gingen makkelijk. Zelfs met doktersbezoek en enkele terrasjes. Daarna ging het almaar lastiger. Wellicht omdat ik uitgestelde aankopen toch moest aanschaffen. Dus bleef ik vaker binnen deze maand en als ik toch naar buiten kwam, moest ik me laten trakteren.

Deze uitdaging leerde me meer dan ooit dat wie met een beperkt budget moet leven almaar zorgen heeft. Zo maakte ik me op maandag al zorgen omdat de helft van mijn budget op was. Wie weinig centen heeft, blijft ook meestal binnen. Concerten en voorstellingen kosten veel geld. Zeker als je ook nog een drankje wil drinken. Ik zie mezelf nog twijfelend voor het rek van de tandpasta staan en bedenken of ik dat nu echt wel nodig had.

Een echte dure vogel heb ik mezelf nooit genoemd. Ik ga zelden op reis. Ik koop weinig merkproducten. Maar echt zuinig leef ik dus blijkbaar niet, ook al dacht ik eigenlijk van wel. Een beperkt budget drukt je met de neus op de feiten: er is te veel te koop en te weinig te krijgen.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 03/11/18)