TINE ZIET (141): Proeven op Mensen

Gisteren zat ik meer dan 5 uur in de trein. Velen vinden dat een saaie bedoening. Zelf vind ik het dé ideale gelegenheid om nog eens te lezen of schaamteloos mensen af te luisteren. Naast me kwamen 2 mannen zitten. Ze hadden allebei een koffer. Een Limburger en een Nederlander. Dat was goed te horen. Het zou het begin van een mop kunnen zijn: “Er waren eens een Belg en een Nederlander…” Het was algauw duidelijk dat dit geen goeie mop zou worden.

Ze hadden een ruime tijd ‘binnen’ gezeten zo bleek. Het viel me al snel op dat dat om een medische reden was. Beiden hadden meegewerkt aan een medisch experiment. Daarmee hadden ze heel wat geld verdiend. Bovenal hadden ze overduidelijk veel ergernissen gekweekt aan de andere mannelijke proefpersonen, want ze sliepen blijkbaar samen in dezelfde kamer en na meer dan een week waren heel wat irritaties ontstaan. De ene man snurkte behoorlijk. Een ander exemplaar liet alles onder zijn bed slingeren. En weer een andere werd hysterisch bij het aanhoren van een stofzuiger. Maar het eten was lekker. Ze palaverden over nieuwe medische projecten waar ze zich voor konden aanmelden. Ze vonden het allebei vervelend dat er een bepaalde ‘uitwerktijd’ voorzien was. Na een experiment moesten ze zeker een maand wachten om een nieuw experiment aan te gaan. Dat was contractueel vastgelegd.

Eerlijk gezegd had ik er nog niet bij stilgestaan dat medische proefpersonen ook wel degelijk bestaan. Dat hun lijf onder medisch toezicht plaatsen datgene is waar ze hun boterham mee verdienen. De Belg zei dat hij nog wel eens een vrouwtje in zijn bed wou als hij weer thuis zou zijn. Desnoods een plastieken. Hij begon met vrouwtjes te sms’en met de woorden: “Tijger in town!”. Veel reacties kreeg hij niet. Want naast afluisteren, kan ik ook goed bespieden. Toen de Nederlander uitgestapt was, downloadde de Belg Tinder op zijn gsm.

Ik weet het: het zijn mijn zaken niet. Denkt U daar maar eens aan als u in deze grieptijd pillen slikken moet. Iemand testte die, werd ervoor betaald, maar moest in ruil daarvoor wel heel veel missen.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 10/11/18)