Gisteren hadden mijn buren zichzelf buitengesloten. Ze wonen
al een paar maanden naast me en nog nooit zeiden we iets tegen elkaar. Niet dat
ik het nog niet probeerde. Ik gaf hen tulpen om hen welkom te heten met daarbij
een kaart, maar doordat ze de deur maar niet voor me wilden openen, kwam er
geen persoonlijk contact. Ik legde het boeketje voor de deur en weet het aan
andere culturen.
Maar nu moest het dus. De buurman sprak me in zijn wanhoop aan
in een taal die hem niet zo vertrouwd was en vroeg om een schroevendraaier. Die
haalde ik natuurlijk. Uiteindelijk gaf ik hem ook een haarspeld omdat ik een
truuk had gezien op televisie. Ik gaf hem mijn gsm om daarmee te bellen naar de
eigenaar van de woning. Ik zocht een slotenmaker op en belde hem op. Ik sprak
voorbijlopende buren aan met de vraag naar een ladder. Ik liet de buurman en
een vriend die was opgetrommeld binnen in mijn woning om via het platform een
toegang te forceren door een raam dat uiteindelijk toch niet gesloten was. Terwijl
de buurvrouw met haar vier jonge kinderen wanhopig aan de voordeur stond te
wachten, probeerde ik haar thee, koffie en water aan te bieden. Ik kwam ook met
een schaaltje druiven. Het wachten bleef maar duren en de kinderen werden
ongedurig. De vrouw weigerde alles wat
ik haar aanbood. Ze bleef maar vragen of het nu al gelukt was. De man wou in
zijn wanhoop zijn voordeur beschadigen. Het raam stukmaken. Ik zei hem dat dit
meer zou kosten dan het betalen van een slotenmaker. Toen het uiteindelijk gelukt
was via het badkamerraampje, klopte hij bij me aan om te zeggen dat het
opgelost was. Daarna sloot ik mijn eigen deur en at wat druiven.
Ik geloof dat hun ongeluk ons wel even bij elkaar bracht
maar dat we hierna niet opeens wel veel gaan praten. Soms zou ik dat wel
willen. Als kind was ik een fervente kijker van ‘Buren’ en droomde er als
bewoner van een alleenstaande woning van om ook net zoals in de soap bij elkaar
te kunnen aankloppen als je daar zin in had. Vrienden die in een wijk woonden,
deden dat ook. Ze lieten zelfs de achterdeur voor elkaar open. Sinds ik hier
woon, stel ik me wel meer open. Maar sinds ik buren heb, ben ik eenmaal thuis
gesloten.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 22/06/18)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten