Zoals het hoort, werkt
men overal in dit land aan meer groen in het stadsbeeld. Al nam men dat in
Antwerpen wel heel erg letterlijk. Zo schilderde men het Teniersplein groen en
plaatste er geen bomen of zo, maar wel lelijke gifgroene zitjes. Het zou een
ideale aprilgrap zijn, maar het schijnt helemaal echt te zijn. Inwoners vroegen
meer groen en kregen meer groen. Helaas niet het soort groen dat ze bedoelden.
Er zijn veel soorten
groen. Zelf heb ik bijvoorbeeld geen groene vingers. Planten houden het in mijn
huis niet zo lang uit. Als ik ze al in leven hou, beginnen mijn katten aan ze
te knagen. Als kind speelde ik altijd in het gras en tussen bomen. Ergens diep
in mij moet er toch een tuinier schuilen, dacht ik. Vorig jaar stapte ik met
een vriendin naar de Wereldtuin – een mooi stukje insloten groen in Menen - met de vraag of wij samen een stukje tuin
konden bewerken. Dat kon. Ambitieus noemden we ons tuintje ‘De Punica
Oase’. Heerlijk was het om samen te
werken. De zaadjes op te zien schieten. Algauw bleek dat je natuurlijk ook
moest wieden. Dat zomertijd ook betekent dat je je tuintje water moet geven.
Voor mij begon die verantwoordelijkheid door te wegen, zeker als de zomer
voorbij was. Tuin hoorde in mijn hoofd
bij zon. Niet bij regen en vriestemperaturen. Ik besloot dan maar om mij terug
te trekken uit het project. Mijn vingers waren nog onvoldoende groen.
Begin mei besloot ik
dan maar om kleinschaliger het groene in mezelf toe te laten. Ik kocht
bloemzaadjes. In een paar plantenbakken stopte ik ze in de grond en begoot ze
op tijd en stond met water. Met resultaat! Voor mijn slaapkamerraam lijken het
nu nog slablaadjes. Ook al worden ze nooit bloem: het is me gelukt! Ik creëerde
mijn eigen groen! Ook op mijn koertje krijg ik meer en meer het gevoel van een
mini-tuin. Het is een lichtgroen begin.
Straks rijden er
‘compostdrivers’ door mijn buurt. Op zoek naar wie de Wereldtuin nog
vruchtbaarder kan maken. Compost doneren: ik zal het doen. Al was het maar
omdat ik hunker naar nog meer en frisser groen.
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 20/05/16)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten