TINE ZIET (15): Zuur

Het zomerde voorbije dagen heerlijk. Eén van de zekerheden als het eindelijk weer mooi weer is, is dat Lionel met zijn crèmekarre passeert. Het geluid van zijn ijskar is het overtuigende bewijs dat het ijsjesseizoen is ingezet. Nu was er deze week wat commotie in Lokeren. De mannen van de ijskar moeten daar na 20u hun muziekjes uitzetten. Dit omdat er klachten zijn over geluidsoverlast.  Tenzij het een verschrikkelijk techno-nummer of een stukje heavy metal betreft, begrijp ik eigenlijk niet dat zo’n riedeltje tot overlast kan worden beschouwd. Toegegeven: ik heb dan ook geen baby die wakker kan worden na doortocht van de ijskar. Anderzijds: ik heb wel aan elke kant van mijn slaapkamer een baby liggen die niet van mij is, die me ’s nachts dikwijls wakker blèrt. Ik zeur er wel eens over, maar verdere stappen onderneem ik niet.  Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt hierover een klacht in te dienen. Ik woon nu namelijk in een straat waarin de huizen dunne muren hebben.  Als ik geen buurgeluiden wil, kan ik een andere woning zoeken.

Is het niet zo dat we moeten leren leven met mensen naast ons die andere noden hebben dan die van onze eigen kleine wereld? Tegenwoordig regent het klachten: spelende kinderen maken teveel lawaai, een kermis is een te zware last, de buurvrouw lapt haar ramen niet, buurman laat het plukje mos op de stoep staan.  De maatschappij leert ons dat zeuren helpt! Speelpleinen en kermissen moeten verhuizen. Crèches worden gesloten. GAS-boetes worden kwistig uitgedeeld. En ijsmannen moeten weldra met een appje op je slimme telefoon laten weten dat ze in aantocht zijn. Op kousenvoeten. Waar stopt het? Dienen we weldra klacht in tegen witte sokken in bruine sandalen? In het feit dat mensen elkaar op straat durven te zoenen? Of omdat iemand weigert okselhaar te snoeien?

Ironisch is het: in een tijd waarin nog nooit zoveel op gezondheid werd gelet, zeuren we ons letterlijk zuur. We kankeren onze samenleving ziek. Weet je wat? Ik eis meer ijs! Waar blijft Lionel?

 (verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 13/05/16)