Daarom was ik blij met de uitnodiging van Agnes. Ze wou me meenemen naar het Serge Bertenpark en naar de Wereldwinkel. 'Die twee plekken passen allebei in het verhaal van solidariteit,' schreef ze.
Langs de Wereldwinkel passeer ik vaak. Ik denk er alleen zo weinig aan om daar iets te kopen. En als ik er aan denk, dan is de winkel gesloten. Agnes vertelde over eerlijke handel. Al te vaak denk ik aan de goedkoopste. Zo ben ik eigenlijk wel opgegroeid en daarenboven heb ik maar één portemonnee...
Misschien zou men op verpakkingen van bijvoorbeeld chocolade in plaats van de voedingswaarde kunnen aangeven hoeveel een cacaoboer aan een reep verdient. Dan kocht ik wellicht meer fairtradechocolade. Want ik geef het toe: ik denk daar veel te weinig aan. Ik denk zelden: 'Waar komt dit nu vandaan? Hoe is het gemaakt?' Als het maar smaakt. In de Wereldwinkel kan je niet anders dan daar bij stil te staan.
Het is niet de bedoeling dat dit stukje een reclamespot wordt, maar ik zal er in het vervolg toch wat meer aan denken. Vooral bij cadeautjes en wijn.
Daarna fietsen we naar het Serge Bertenpark. De naam Serge Berten leek ik te herkennen. Ik wist alleen niet wie het was. Als Menenaar is dat toch straf. Ook al woon ik hier nog geen vier jaar.
Een verdwenen pater in Guatemala. Het zal je zoon maar wezen. Hij trachtte daar voor een goede zaak te vechten, maar daar werd hij niet voor beloond. Nee, in een betoging is hij opgepakt. En nooit meer terug gezien. Jaren later is er nog geen enkel spoor.
In het park staat een herdenkingszuil voor hem.
Het is een triest verhaal over een man uit Menen die zich engageerde voor een betere wereld. Zo lopen er niet zo vaak meer rond. Terwijl we bij de zuil staan komt er een man met een hond langs die begint te praten. Hij heeft Berten nog gekend. Het is bijzonder goed dat Menen en zijn inwoners aan hem blijven denken. Dat hij na drieëndertig jaar wanhopig zoeken nog steeds wordt gemist.
We sluiten onze voormiddag af met een wandeling in het park.
Wat ik kon opmaken uit het verhaal van Berten is dat hij wel zo'n prachtig park verdient. En dat onder het genot van een prachtige parkwandeling soms iets diepers schuil kan gaan Dat schoonheid van bomen, gras en lucht niet voldoende is om het goede te zien. Er is ook nog het engagement van de mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten