maandag 15 juni 2020

TINE ZIET (223): Vakantiegevoel

Deze week had ik een fotoshoot in Lauwe waarvoor ik zomerse kledij moest aantrekken. Omdat ik niet zo goed wist wat ik precies moest meenemen, had ik een grote koffer mee vol outfits. Alsook een tas met enkele zomerhoeden die niet in mijn koffer pasten. Het voelde als op reis vertrekken. Mijn kat deed chagrijnig toen ze de koffer beneden zag klaar staan en toen ze me de deur zag dichttrekken, vreesde ze het ergste. Wist ze veel dat ik een uur later alweer thuis zou staan en alles weer in de kast op zou bergen. Ook op straat kreeg ik enkele meewarige blikken toen ik met mijn koffer naar mijn auto stapte. Alsof ik een grote zondaar was die lak had aan de maatregelen die ons deze zomer massaal thuis zullen houden.

Toen ik een uur later alweer naar huis mocht met die spullen, kwam ik een hondje en haar baasje tegen. Het hondje blafte enthousiast en het baasje begon een enthousiast gesprek met mij over koffers. Dat die toch wel lastig zijn om mee te slepen. In haar ogen zag ik het verlangen om ook met een valies te kunnen vertrekken. Maar mijn reisgevoel verdween toen ik weer in mijn auto zat en de terugweg aanvatte. Op de radio ging het over wiskunde, dus reed ik  terecht met opgehaalde neus. Het miezerde frisjes en ik twijfelde of ik bij een vriend zou aanbellen. Uiteindelijk deed ik het niet. Een somber gordijn leek me in te palmen. Tot het moment waarop ik opeens De Plaetse passeerde: het vakantiegevoel kwam eensklaps terug. Het was iets voor de middag en opeens zag ik ze: de verloren zonen en dochters van elk centrum: verstokte caféhangers. Buiten keuvelend. Ook binnen zag ik gezellige beweging naast dat typische zwijgen.

Ik voelde opeens een warme gloed in mijn lijf. Het was een huppeltje in mijn gemoed hun enthousiasme te begluren. Ook later die dag zag ik Tevredenheid achter tafeltjes zitten in Menen. En ook al zal het wellicht nog even duren voordat ik zelf weer de cafédrang voel, het zomert zacht in mij en er weerklinkt een voorzichtige mantra: “Alles komt misschien nog goed.”

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 12/06/20)


Geen opmerkingen:

TINE ZIET (420): Belofte

 Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...