TINE ZIET (217): Afgesneden

Het had niet veel gescheeld of ik had deze column met mijn hanige kindergeschrift in de brievenbus van de redactie moeten laten deponeren. Vorige week is namelijk in al mijn vlijtige virtuele bedrijvigheid mijn trouwe lockdowngezel bezweken: mijn laptop die mij via allerlei netwerken en programma’s met de buitenwereld verbindt, stak een witte zakdoek in de lucht en begon nog net niet ‘Les Lacs du Connemara’ te zwaaien.

Nu, in eerste instantie voelde het echt wel alsof de bodem onder mijn voeten werd weggetrokken. Het was alsof dit echt het einde betekende van mijn wereld. Hoewel ik nog met mijn smartphone kan communiceren, is die computer toch een noodzakelijkheid geworden. Om dit te schrijven bijvoorbeeld. De lezers zouden er misschien niet wakker van liggen als deze kolom een keertje blanco blijft. Ik zou wellicht snel ingewisseld worden. Zelf zou ik het op dit moment wel verschrikkelijk vinden dat dit draadje contact met de buitenwereld zou verdwijnen. Maar ik werd gelukkig heel snel geholpen met een gloednieuw exemplaar: volledig geïnstalleerd en al mijn vorige bestanden gerecupereerd.

In die korte tussentijd botste ik wel op een andere Tine. Omdat ik digitale sleutels moest vinden, moest ik eindelijk die kast opruimen die al de hele tijd in mijn ‘to-do-lijstje’ staat te pronken. Daarin vond ik dat stapeltje liefdesbrieven terug dat ik meende weggegooid te hebben. Daarnaast leerde ik eindelijk de bomen door het bos te zien in die ‘bomenwijk’ in Menen. Wilgenlaan. Berkenlaan. Populierenlaan. Olmenlaan. Echt een doolhof waarin ik als Klein Duimpje de weg moest zoeken naar de Kersenlaan. Elk nadeel heeft dus ook een voordeel. Dat is bij deze weer eens bewezen.

Al was het natuurlijk wel een experiment geweest om mijn column handgeschreven in te dienen. Computerloos de weken door. Hoeveel kasten had ik al opgeruimd? Hoeveel boeken had ik al gelezen? Zou ik alle straten van mijn stad op mijn duimpje kennen? Had ik nieuwe liefdesbrieven geschreven? Maar aan wie? Kortom: hoe had ik dit afgesneden overleefd?

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 30/04/20)