Wellicht heb ik
het hier al vaker verkondigd: ik zou vaker moeten fietsen. Niet alleen is het
goed voor de conditie en de spieren. Het is daarenboven heerlijk voor ogen die
de laatste tijd teveel aan één of ander scherm gekluisterd zijn. Zo ontdekte ik
na jaren lesgeven in Moorsele opeens allerlei leuke weggetjes en prachtige
vergezichten naast de vertrouwde grote weg die ik altijd neem. Ik had de
adressen van een twintigtal leerlingen op een kaart gemarkeerd, een route
uitgedacht en die in mijn gps gestoken.
Nu was die gps natuurlijk ook weer een schermpje natuurlijk, maar ik keek toch
vooral naar weilanden, versbewerkte aarde, mooie groene stukken grond, paarden,
koeien, schapen,… Ik kreeg zelfs even het gezelschap van een haan die
oorspronkelijk lak had aan de afstandsregel maar uiteindelijk toch wegstoof bij
de aanblik van mijn stalen ros.
Een van de
spannendste momenten in mijn rit was ongetwijfeld de achtervolging. Op één van
die smalle weggetjes, reed er een tractor achter mij. Ik ben dat niet gewend.
Eigenlijk had ik gewoon even aan de kant moeten stilstaan, maar ik bleef
halsstarrig voor dat hoge vervoersmiddel
rijden en besefte niet dat ik de traagste weggebruiker was op dat moment.
Nu het leven
voorzichtig op gang komt na weken van ophokplicht, is het weer even wennen om
niet enkel met onszelf te zijn. De cocon die we weken om ons heen gekweekt
hebben, ontpopt zich beetje bij beetje tot meer licht. In mijn geval is er nog
niet zoveel verschil. Maar het is een begin: weer rekening houden met ander
verkeer. Buiten is er minder sprake van
een bubbel.
Het spannendste
in mijn rit was dit: er reed opeens een vrouw met hondenwagentje voor me uit.
Ze fietste alsof het vakantie was. Misschien was het ook vakantie voor haar.
Het wagentje slingerde vervaarlijk van links naar rechts. De keffer zelf zag er
geen graten in. Hij keek me met zijn tong uit zijn bekje kwispelend aan alsof
hij in een attractie van een hondenpretpark zat. Ik slingerde achter zijn
baasje aan met schrik en dacht: “Gevoel van veiligheid zal nog lang worden
doorprikt.”
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 08/05/20)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten