woensdag 2 januari 2019

TINE ZIET (148): Lezen


Het is gebeurd! Zondag heb ik voor het eerst in mijn leven mijn eerste en grootste liefde hartsgrondig vervloekt. Ik heb geprutteld en gezanikt over elk boek dat ik daarvoor met zoveel aandacht en bewondering in een of andere boekhandel heb uitgezocht. Ik heb luidop de e-reader op mijn blote knietjes aanbeden en ja, heel soms heb ik me moeten bedwingen om een boek niet door de kamer te gooien en dat laatste dateerde toch al van meer dan vijftien jaar geleden toen ik voor mijn opleiding een boek moest lezen dat ik nog niet eens zou gebruiken als onderlegger.

Doordat verbouwingen in mijn huis stof achterlieten en daarmee werkelijk mijn hele bibliotheek verpakten onder een grijze laag moest ik persoonlijk elk exemplaar uit het rek nemen en één voor één stofvrij maken. Voor iemand met veel meer dan duizend boeken kan dat tellen. Vooral de poëzie moest eraan geloven. Al die kleine bundeltjes waarvan ik me soms niet eens meer kon herinneren dat ik die woorden in mijn bezit had! Ik geef het toe: zondag heb ik mij mijn liefde voor gedichten beklaagd. Mijn minuscule boekjes met theaterteksten. Mijn gulzigheid naar zinnen van een ander. Ik heb heel even spijt gehad van het feit dat Annie MG Schmidt en Guus Kuijer iets in mij hebben aangezet: een almaar groter wordende leeshonger, een leesvuur dat niet te blussen is. Waarom kan ik niet zoals de meesten boeken zomaar weg doen? Waarom wil ik die dingen persé in mijn bezit hebben?

Omdat ze er voor mij toe doen. Omdat het ritueel van pagina naar pagina te glijden me goed doet. De geur van de inkt, de geur van het papier, zelfs stoffig en vermuft, katapulteert me terug naar mijn eerste bibliotheek met de nonnetjes en de stinkende kachel. Op zondag haalde ik boeken, op zondagavond waren ze al uitgelezen. Avonturen van Pietje Puk en Billie Turf. Ik las ze niet: ik absorbeerde. Reizen doe ik meestal niet met een vliegtuig, maar vaker met een boek.

En nu ik dit schrijf, weet ik het weer: elke rug was het afstoffen waard. Ik zou het zo opnieuw doen en ze nog eens alfabetisch én op kleur sorteren! Maar verbouwen? Laat het uit!

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 28/12/18)

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (447): Euforie

Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...