maandag 23 april 2018
Dingen die ik nog niet deed:
Vrijdag stond ik met primula in de krant voor mijn verjaardagsproject. Wie kan me helpen mijn 331 nieuwe ervaringen te verwezenlijken? Momenteel staat de teller op 31. Dus nog 300 uitdagingen te gaan...
Wat ik bijvoorbeeld al deed? Mezelf in kleine dingen uitdagen.
Zo at ik afgelopen maanden al heel wat dingen die ik eigenlijk nooit durfde te bestellen. Dat lijkt heel onbenullig.Maar als je iets 39 jaar lang niet eet, dan is je smaakpapillenpakket al goed aangepast aan wat je wel eet. Ik liep zonder angst tussen rondvliegende vogels en apen in Artis. Eindelijk zelf de bandendruk van mijn wagen controleren en afstemmen. Op uitnodigingen ingaan die me afschrikken. Mijn eigen gootsteen ontstopt. Mezelf uitdagen even mee te helpen in Wereldtuin in plaats van te niksen in de zon.
Soms overvielen de dingen me onverwacht. Zo kwam ik op de nationale TV als Figurette. Ik sprak er dialect en werd ondertiteld. Zo kon ik een onbekende blinde naar zijn bestemming leiden door hem spontaan mijn hulp aan te bieden. Helaas daagde mijn lijf ook uit tot allerlei vreemde en bizarre ervaringen. Maar daar zal ik nog geen verdere mededelingen over doen. Sommige uitdagingen hou ik ook liever voor mezelf. Omdat ze te persoonlijk zijn. Te bloot. Te veel mij.
Ik werd uitgedaagd om elke dag een kaartje naar een onbekende te schrijven die een oproep had geplaatst in de krant. Ik ging naar de voetbal. Verder onder andere in de steigers: een bezoek aan de abdij van West-Vleteren, een cursus bij het Rode Kruis, de stoeltjeslift op de Rode Berg, iemand met dementie begeleiden tijdens een repetitie van een contactkoor, handwerk, een echte serieuze inzending doen naar een uitgeverij, 2,5 m struikbonen zaaien, kweken en plukken, klimmen, Trammelant en yoga.
Wat ik nog heel graag zou doen: eens zingen op een podium met een echt orkest erbij, poseren voor een schilder, een typisch feest meemaken van een andere cultuur, eens meedraaien op een werkvloer van een ander, mijn buren leren kennen, eens een hele dag voor mijn huis gaan zitten met een lege stoel naast mij en zien wie er naast komt zitten.
Vraag gerust! Ik bijt niet. Alhoewel: misschien zou ik dat ook eens moeten doen, want in een mens deed ik het nog niet eerder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (447): Euforie
Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten