Dit zijn weken waarin onregelmaat de orde van de dingen in
de war gooit. Een maandag die als zondag voelt, zorgt er bijvoorbeeld voor dat
de dinsdag als een maandag ervaren wordt. Twee keer weekend maakt meer moe,
laat drank rijkelijker vloeien, doet ons belangrijke afspraken vergeten. Toch hou ik er van. Het houdt me scherp en
schakelt mijn automatische piloot uit.
Met tropische temperaturen heb ik het lastiger. Ik word daar
zo moe van. Zelfs een tikje chagrijniger. Het maakt me opeens begeerlijk voor
muggen, spinnen en andere insecten. De andere seizoenen kijken ze de andere
kant uit, maar opeens ben ik hun lekker hapje. Was ik maar misselijkmakend, dan
zou ik deze dagen en nachten zonder jeuk kunnen doorstaan.
Wat ben ik blij dat ik geen student ben die nu moet
resumeren en instuderen. Wat ben je met dubbele weekends en zwetende hersenpan
als je op je schema elke dag studeren moet? Ik zet mijn spreekwoordelijke hoed
voor hen af. Graag verstop ik wat koelte tussen mijn woorden en de wetenschap
dat dat blokken niet iets dat louter van de tijd van tegenwoordig is. Vaders en
moeders. Ooms en tantes. Buurvrouwen en buurmannen. Ook zij hadden ooit dat
blok aan hun been rond deze periode. Ook
al voelt het nu alsof jullie die last alleen moeten dragen. Geef niet op! Ooit
genieten jullie ook van de zonnigste feestdagen!
Ook voor wie deze tijd vast en water en voedsel pas na
zonsondergang mag smaken: hou moed! Straks keert de regelmaat terug in de
dagen. Er zal koelte zijn en zoveel uren om gewoon weer diep en lang te slapen.
Gelukkig is er nog genoeg om bij te stralen. Wie er nood aan
heeft, kan klein geluk in het park, aan zee, op het terras of gewoon in de tuin
gaan halen!
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 02/06/17)
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 02/06/17)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten