TINE ZIET (33): Taal

Schabouwelijk. Wie kent het woord überhaupt nog? Beseffeloosheid. Iemand? Me dunkt dat veel woorden onverdroten naar een donker hoekje van onze taal werden verwezen. Betreurenswaardig vind ik dat. Niets zo behaaglijk als me wentelen in schone woorden. Ze lezen niet alleen aimabel, ze klinken ook nog eens zo heerlijk doddig.  Tegenwoordig zoeken we het meer in afkortingen en in de Engelse taal. Meer nog: we hoeven niet eens meer zo te piekeren over hoe een woord geschreven wordt. Een lange ij of een korte ei. Wie hoort nog het verschil? Waarom nog aanminnig gebruiken als lief door iedereen begrepen wordt?

Noem me gerust oubollig en belegen. Balorig zie ik met lede ogen aan hoe jongeren én volwassenen steeds minder vocabulaire absorberen. Als te sierlijke tierlantijntjes worden woorden zomaar weggeveegd. Vermaledijde wordt meer en meer verleden tijd. Dat wil eilaas niet zeggen dat ik zonder taalfouten schrijf. Daarenboven voel ook ik mijn woordenlijst slinken: wat je zelden gebruikt, geraakt soms gewoon van onbruik op. Het is ronduit sneu voor een woordensneukelaar als ik. Vandaar dat ik ga glimmen als ik zomaar ineens weer een palaveren op mijn weg vind. Of een amechtig.  Een manspersoon kan mij gladjes imponeren als hij woorden als ravissant en verknocht in de mond neemt en samen met mij de Nederlandse taal kan savoureren.

Taalarmoede is iets wat meer en meer in het oog springt en het zal de komende jaren alleen maar rijkelijker woeden. Zegswijzen en spreuken glippen zachtjes weg. Werkwoorden worden steeds minder correct vervoegd. Ik wil het soms niet eens bevroeden, maar het is een feit. Wat kan baten is het lezen van boeken die geschreven werden door schrijvers die schrijven nog als ware ambacht uitoefenden. Maar ook die auteurs sterven langzaam uit. Samen met hen deemstert van lieverlede de welige weelderigheid van een taal weg. De Dikke Van Daele valt gretig af zoals het past in deze afslanktijd. Alleen een overdaad aan barokke woorden in slechts één schamele column bijvoorbeeld spaart ze vooralsnog van het afvoergat.

(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 23/09/16)