TINE ZIET (32): Winkelen

Eén van die dingen waar ik steevast tegenop zie, is winkelen. Eenmaal tussen de rekken, wil ik het liefst zo snel mogelijk naar buiten. Nochtans ben ik iemand die graag naar mensen kijkt en is een warenhuis geen verzamelplek van alle mogelijke variaties van mensen?

Vooreerst zijn er dappere kopers. Met boodschappenlijst en heel kordaat stappen zij naar bepaalde producten toe die zij thuis zorgvuldig met die van in andere winkels hebben vergeleken. Er zijn de twijfelaars die per product steeds weer de promoties met elkaar gaan wikken en wegen. Hun karretje verspert meestal de rij. Daarnaast zijn er de spontane klanten. Ze weten nog niet zo goed waar alles staat of lopen van hot naar her. Zij zorgen meestal voor chaos in het winkelwagenwegennet. Het soort waar ik niet anders kan dan met grote ogen naar kijken is het soort dat in gezelschap winkelt. Vaak is er een kind of een partner mee. Een kind dat lastig doet en iets wilt wat niet afgesproken was. Een partner die zich teveel met de prijs of de samenstelling van het product bemoeit. Het is de categorie van kopers die aan de grens van het ontploffen staat. Ze rijden met hun karretjes alsof het botsautootjes zijn. Ze roepen boven de stem van de intercom uit. De wanhoop staat in hun ogen te lezen. Ook heb je natuurlijk nog de proevers, die alles proeven wat te proeven is. Soms meermaals. De troostzoekers, die alles wat ze in hun wagentje leggen als noodzakelijke cadeaus bezien. En dan ben ik dus aan de beurt. Altijd het meeste vaart, de grootste pas maar altijd net die verkeerde kassarij: de razende dwazen.

De kassier kan veel goed maken. Ik vind het leuk als ze even opkijken van hun kassa. Als ze hun stem verlegen door de intercom laten glijden voor een product dat jij niet op de band hebt gelegd.  Als ze je helpen met zakken, dozen en winkelmandje en niet zuchten als je klein geld in hun handen legt. Als ze de koper aan de grens van ontploffen een knipoog geven en het gezelschap een zakje stickers. Zij zijn mijn winkelbezoek waard. Zij laten de kassa rinkelen. 

(verschenen als column in de extra editie van De Weekbode / De Leie op 15/09/16)