TINE ZIET (31): Slapeloos

Sommige beelden uit mijn kindertijd zullen me altijd bij blijven. Zo kan ik me nog heel goed voor de geest halen dat er in de slaapkamer van mijn ouders een spreuk van Bond Zonder Naam hing. Een beetje vergeeld, was er te lezen: ‘Ga nooit met een kwaad hart slapen.’ In mijn fantasie zag ik dan mijn ouders na één of andere ruzie stug in bed kruipen. Rug aan rug. Vanuit hun bed zagen ze dan de boodschap, die ze daar toch wellicht zelf opgehangen hadden en bedachten dan hoe ze de ruzie konden goedmaken. Met een handdruk, met een “Sorry!”, een zoen of een ander gebaar. Na het verlichten van hun hart, draaiden ze zich dan weer naar elkaar. Of dat zo was, weet ik natuurlijk niet. Hoewel ik naast hun kamer sliep, maakte ik nooit een gaatje in de muur, om te zien hoe zij met een kwaad hart gingen slapen.

De spreuk mag intussen nog geler geworden zijn, ik weet wel zeker dat er een grote kern van waarheid in zit. Laatst had ik het er met een vriend over hoe lastig het is om diep en lang te slapen. Het viel ons beiden op dat er tegenwoordig zo veel mensen slaapproblemen hebben en ik dacht natuurlijk meteen aan de spreuk. Hoe ouder ik word, hoe vaker ik kwaad ga slapen. Boos of moedeloos. Piekerend. Want hoe ouder ik word, hoe meer er is om over te malen. Is het niet over hoe het met de wereld gaat, is het om zorgen over van wie ik houd of over wat me die afgelopen dag weer heeft geraakt. Ik zal daar toch niet alleen in zijn? Slapen we met z’n allen trouwens ook niet meer alleen? Met niemand om ons heen om de onrust uit te praten.

Ik probeer die gemoedsrust te krijgen door een aflevering van een serie te bekijken voor het slapengaan. Meestal gaat het daarin over iets waarover ik me in het leven geen zorgen hoef over te maken. Over zombies bijvoorbeeld. De angst voor wandelende en hongerige lijken neemt het dan opeens over van de dingen waar ik in het echte leven kippenvel van krijg. Die monsters helpen wel even. Maar voor iemand met een stortvloed aan gevoelens of een teveel aan empathie, krijg ik slapen met mijn knagend hart wel heel slecht onder de knie.

(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 16/09/16)