TINE ZIET (17): Buurt

Wat ben ik jaloers op Lidewij uit ‘Iedereen Beroemd’ die in de rubriek ‘Mijn straat’ haar hele straat in Schaarbeek leert kennen en in kaart brengt. Prachtig om te zien was het buurtfeest dat werd georganiseerd na één jaar ‘Mijn straat’. Het was heerlijk: alle buren schoven bij elkaar aan. Hoe ontzettend warm! Haar buren waren haar vrienden geworden. Maar niet alleen van haar, ze waren ook vertrouwd geraakt met elkaar.

Ik ken mijn buren niet.  Dat vind ik jammer. Dan zou ik hen misschien wat meer begrijpen. Ik zou me minder irriteren. Ik zou uit tradities die niet de mijne zijn, kunnen leren. Het lijkt me fantastisch om zomaar een blikopener te gaan vragen of een stukje cake dat over is naar een eenzame buur te dragen. Een jaar geleden bouwde ik wat op met mijn Roemeense buren. Als ze iets niet begrepen, belden ze bij me aan. Als ze iets over Menen wilden weten, spraken ze me aan. Dat vond ik een fijne tijd. Het was alsof de rechterkant van mijn huis wat warmer werd. Op een dag waren ze zomaar verdwenen en woonde er een ander gezin in hun huis.  Het is iets typisch voor mijn straat: buren komen en buren gaan. Gelukkig zijn er ook vaste waarden, die ik helaas ook niet ken.

Doe ik mijn best om iets met hen op te bouwen? Beslist veel te weinig! Mijn praten beperkt zich meestal tot een knikje of een ‘Bonjour!’. Ik maak voor mijn buren samen met mijn katten wellicht teveel lawaai. Ik demp het volume  van mijn laptop als ik in mijn bed naar Netflix kijk. Ik probeer niet te hard mee te  kwelen met mijn radio.  Maar mijn lattenbodem piept, mijn trap kraakt, sommige kastdeuren maken muziek en als ik op mijn loopband sta, trilt de vloer.  Vrijdag 27 mei, vandaag, is het ‘Dag van de Buren’ en ik neem me voor om eens wat meer mijn best te doen.  Als het aan onze minister Joke Schauvliege ligt, moeten we dringend kleiner gaan wonen. Nog dichter bij elkaar! Als ik dan toch op schoot moet van de buren, weet ik toch het liefst hun naam.

 (verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 27/05/16)