Terwijl de voetballen
ons om de oren vliegen, kappers zich verkneukelen in het nieuwe kapsel van
Fellaini, de weddenschappen aan de toog worden verzilverd, teennagels volgens
de nationale driekleur worden gelakt en het bankstel weer naar buiten wordt
versleept om met de gehele straat een winnend doelpunt te zien maken met
toeters en bellen, haal ik mijn schouders op en zucht. Het spijt me. In dit
stukje onthul ik geen strategieën. Ik verklap U niet welke duivel ik boven mijn
bed heb hangen. Ik zal heel eerlijk zijn: voetbal doet me bitter weinig. Het
doet me eigenlijk bijna geen bal. Dat spijt me.
Natuurlijk zou ik
niets liever willen dan dat België kampioen wordt. En ik begrijp maar al te
goed, dat als het zover komt, ik dan niet deel ga nemen aan de
kampioenenviering. Wie niet supportert tot het einde, verdient ook geen gratis
drank. Nee, mocht er een kampioenenviering komen, is dat iets voor wie vlaggen
aan het raam heeft hangen, de auto heeft versierd of minstens één wedstrijd met
een vrolijke muts met belletjes rondliep.
Begrijp me niet
verkeerd: ik hou van de geur van gras, van mannenzweet, van bier en feest. Het
is ontzettend fijn om samen achter één ploeg te staan. Het is opzwepend om tussen
een bende supporters te zijn. Het is fantastisch om een doelpunt te zien scoren
met je eigen ogen ook al ken je al die spelregels eigenlijk niet. Het is
bijzonder om nog eens één land te zijn in plaats van te zijn verdeeld. Maar zo zonder vader met een rood aangelopen
gezicht, is daar toch zo weinig aan. Inmiddels is het al de vijfde Vaderdag dat
ik hem mis. Hij kon zo heerlijk opgaan
in een moment. Met blinkende ogen. Als een duif na een vlucht thuiskwam, vloog
hij als het ware op. Als er een doelpunt werd gescoord, knapte hij soms bijna
van puur contentement. Als een wielrenner de finish over spurtte en nét niet
won, kon hij zo spontaan en schattig vloeken in zijn zetel. Sport kijken, was
als kind en puber, vooral naar mijn vader kijken, want hij was de échte held.
Op dagen van het EK
let ik minder op het veld, dan op alle vaders op de bank.
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 10/06/16)
(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 10/06/16)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten