Vorige week lanceerde ik weer een anti-verzuringsactie voor mijn FB-vrienden.
Nadat ik weer allerlei postjes zag verschijnen met 'welk dier ben ik?' in welk stad moet jij wonen?' 'welk kleur ben jij?' bedacht ik dat mijn vrienden in soort identiteitscrisis moesten verkeren. Wie mijn status met een duim beloonde, beloofde ik hun ware identiteit te onthullen.
Vijfenzestig verloren zieltjes zette ik met een mooie hommage in de spotlight. Ik wees hen als het ware de weg in het duister.
Heerlijk om te doen. Tine Moniek: de herder van de verloren kudde.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (488): Troost
Sinds kort bewandel ik een nieuw pad. Ik ga uitvaarten voor in aula’s. Niet als uitdaging maar voor écht. Naast mijn job als juf. Voor sommi...
-
Nu het bekend is, dat ik uit te nodigen ben om te komen meedraaien op de werkvloer, krijg ik natuurlijk aanvragen. Wat de bedoeling is. Zo n... -
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
-
Waar waren jullie? Lagen jullie in bed? Zaten jullie ergens vrolijk te ontbijten? Ruimden jullie de sporen op van een of ander nijdig feestj...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten