Op zaterdag 27 juni stond ik in de biertent met zicht op het podium van 15u30 tot 1u.
Er was een meisje met voeten die alle richtingen uitgingen. Op een dag besloot het meisje om enkele uren zoveel mogelijk te blijven staan. Of hun richting toch zo goed mogelijk in te dijken. Van over een breedte van enkele meters liepen ze van voor naar achter van links naar rechts. De tenen waren daar niet gelukkig mee.
Die waren namelijk gewoon om meer van de wereld te zien. Als stil protest begonnen ze klemmen.
Het meisje wist niet was haar overkwam. Ze begon sneller van voor naar achter en van links naar rechts te stappen in de hoop dat haar tenen niet meer ontevreden waren over hun bestemmingen. Dat lukte niet.
Op den duur gingen ze zo hard knellen, dat het meisje haar schoenen aan de wilgen ging. En blootsvoets naar huis strompelde. Haar voeten bleven nog twee dagen nagloeien.
Ga ik dit nog doen? Wellicht wel. Al moet ik dan meer incalculeren dat zo lang rechtstaan vermoeiender is dan verwacht. Er was een mooie sfeer tussen de medewerkers. Terwijl ik werkte kon ik ook de optredende groepen horen en zien. Een andere manier van Grensrock beleven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten