Er is me sinds zondag nogal wat duidelijk geworden wat
sommigen wellicht al een geruime tijd van me wisten: ik ben een
verschrikkelijke huisvrouw. Méér nog: ik ben helemaal géén huisvrouw.
Natuurlijk weet ik al een lange tijd dat ik er geen talent voor heb. Dat was
vaak de reden waarom ik zelden bezoek effectief binnenlaat. Daarom schakelde ik
ook hulp in bij het poetsen. Maar een huis is meer dan vloer en stofnetten
alleen. Sinds zondag besef ik dus ook daadwerkelijk waarom ik eigenlijk nooit
spontaan bezoek krijg: mijn huishouden is werkelijk rampzalig!
Terwijl ik in mijn hoofd moest verwerken dat ik vanaf nu
eigenlijk constant een mondmasker zal moeten opzetten, behalve bij het fietsen
en aan tafel op café en in een restaurant, besloot ik eindelijk eens werk te
maken van het opruimen van mijn keuken en opeens besefte ik dat ik bij het
schoonmaken van mijn koelkast, dampkap, oven,… eigenlijk gewoon een mondmasker
had moeten dragen want het was waarlijk ongezond! Nu ik sta erom bekend een
beetje te overdrijven. Daar ben ik me terdege van bewust. Toch is dit hier geenszins
het geval. Ik zal niet te veel in detail treden. Het was ronduit beschamend! Waarom
voel ik de nood dit met jullie te delen?
Ten eerste wil ik me met dit schrijven openlijk excuseren
aan iedereen die over de vloer kwam en dit moest ervaren: ik besefte het niet
echt. Het moet een verschrikkelijke ervaring geweest zijn voor mensen met
smetvrees! Ten tweede wil ik me ook verontschuldigen aan wie in de toekomst op
bezoek zou komen: ja, dit is het beste wat ik er tot nu toe uit kon persen, uit
die huisvrouwhandjes.
De laatste levensles die ik uit deze ervaring puurde?
Behalve dat ik blijkbaar sausjes spaar? Dat ik wellicht een extra reden vond
waarom mannen zich zelden aan mij willen binden. Als de liefde door de maag
gaat, gaat dat hoogstwaarschijnlijk niet enkel op voor wat er op het bordje
ligt…
Als het een troost kan zijn: wie het waagt, is vanaf nu ook
zonder mondkapje in mijn woning welkom. Denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten