TINE ZIET (132): Jobruil

Vorige week kon ik eens proeven van een andere job. Ik reed drie dagen (en twee nachten) mee met een truckchauffeur. Dit omdat ik werd uitgedaagd dat eens te doen. Tot ik veertig ben, ben ik inzetbaar voor allerlei uitnodigingen. Ook daarna zal ik wellicht reiken naar alle kansen die me aangeboden worden. Door enkele dagen in die cabine te zitten, ben ik natuurlijk geen specialist geworden. Maar ik kan met alle zekerheid zeggen dat ik meer begrip gekregen heb voor de job. Ik versta bijvoorbeeld opeens waarom vrachtwagens op de weg moeten staan om te lossen. Waarom truckchauffeurs geen rokjes aan doen. Of waarom ze op de afrit van een benzinestation gaan staan om de slapen. Door even heel kort mee te lopen met een andere job, krijg je een ander inzicht. In mijn geval ga ik in de toekomst ongetwijfeld minder foeteren en geduldiger zijn als ik een truck een manoeuvre zie doen. Eens een andere werkvloer dan de vertrouwde bewandelen, maakt je eigenlijk wel een ander mens.

Natuurlijk heeft niet iedereen de tijd om dit te doen. Als leerkracht heb ik veel vakantie. Afgelopen zomervakantie mocht ik het weer dikwijls horen. Alsof vakantie de brandstof van mijn job is. Nee, mijn energie haal ik uit de blije gezichten straks. Het trotse glimmen van de ouders. Het huppelen van pret. De blik in de ogen als een jongere iets luidop leest en zegt: “Wat is dat mooi!” Of het muurbloempje dat opeens gaat bloeien als een zonnebloem.  Ik zou niet graag definitief van job willen ruilen.

Nee, in een ideale wereld zou er een onderlinge overeenkomst tussen werkgevers moeten bestaan die zegt: “Sta gerust eens drie dagen naast een slager en breng die slager dan maar ook eens drie dagen mee naar hier.” Dat kan natuurlijk niet. De ervaring die je op een andere werkvloer opdoet, maakt je wel rijker als werknemer. Je ervaring met iemand delen ook. Ik verkondig hierbij niets nieuws. Het zou een ideaal TV-format zijn. Wellicht bestaat het al. Ook zonder BV’s. Maar het liefst nog zonder veel camera’s: mens en mens ondereen. Want eerlijk is eerlijk: eens proeven van een andere job, zet je soms ook gewoon in je onderbroek.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 07/09/18)