zondag 25 maart 2018

Mijn eerste voetbalmatch

De oproep om mij uit te dagen voor nieuwe ervaringen in mijn laatste levensjaar voor die verpletterende 40 was nog niet koud, of ik kreeg al een uitnodiging van Ward, joviale supporter van KSV Roeselare. Hij nodigde me uit om met hem mee te gaan naar een voetbalmatch in Schiervelde. Het betrof de match KSV Roeselare tegen AFC Tubize, voor de eerste speldag in de Playoff 3.

In de wagen op weg naar het stadium legde hij me uit dat dit een belangrijke match betrof. Het gaat er  in deze matchen namelijk om om niet te degraderen."Voorlopig moet Roeselare zich nog geen zorgen maken, maar extra winst is meer dan welkom," vertelde hij uit en ik begreep.

Hij had me uitgenodigd met 'eten enal' en ik wist niet zo goed wat ik me daarbij moest voorstellen. Ik had hem voor alle zekerheid toch gevraagd naar de dresscode en hij zei dat ik zo normaal mogelijk moest zijn. Ik liet mijn bloemenjurken dus wijselijk in de kast hangen en trok kledij aan die ik ook aantrek als ik ga werken. Natuurlijk bleken alle vrouwen sjiekere kledij aan te hebben, maar ik liet me er niet door van de wijs brengen.

Bij aankomst in de Lounge134  kregen we een glas cava en er waren lekkere hapjes. Algauw bleek dat dit een speciale gelegenheid betrof. Er werd namelijk afscheid genomen van CEO Johan Plancke die naar KV Oostende vertrekt. Een beetje bijzonder om dit mee te maken als leek. Wat heel opvallend was dat de Chinese zakenvrouw Dai Xiu Li Hawken aanwezig was. Zij bezit niet alleen een flitsende felle automobiel, ook is zij sinds februari 2017 eigenaar van de club.

Ikzelf zat dus met Ward en zijn supportersvrienden aan een lange tafel en kon genieten van heerlijke verfijnde gerechtjes. Terwijl ik kon uitkijken op het voetbalveld, keken de mannen voor mij naar de finale van Gent-Wevelgem.

De kip moest snel gegeten worden, want de bal rolde ineens snel het veld op. Eens op de zitjes was ik eigenlijk wel onder de indruk van de grootte van het voetbalveld. Als je dat alleen van op televisie kent, besef je eigenlijk niet wat voor afstanden die voetballer eigenlijk moeten lopen.Ik werd tussen de vrouwen gezet en algauw werd er wat afgebabbeld. De sfeer was ontspannen en ik had eigenlijk niet door dat de match al 10 minuten bezig was. Uiteindelijk bleek ik niet zo'n leek te zijn, want ik begreep het spel beter dan ik verwacht had. Blijkbaar was er toch veel blijven hangen van de voetbalwedstrijden op televisie in mijn kindertijd. Al vond ik het wel opvallend rustig in de tribune. Rustiger dan in de zetel vroeger met mijn vader. De eerste helft eindigde met 0-0.
  
In de rust kregen wij nog koffie en een heerlijk toetje en ik voelde de sfeer wat grimmiger worden. Het begon er toch wat om te spannen: er moest nu wel een doelpunt gemaakt worden. In de tweede helft fixeerde ik me helemaal op de bal en het spel. Want ik wou natuurlijk dat de ploeg die mij zo gastvrij had ontvangen, zou winnen. Die helft begon mijns inziens aanvallend, maar verzandde uiteindelijk in een wanhopig spelletje met bewegingen die niet mis zouden gestaan hebben in een slapstickfilm. Dit omdat de strijd almaar bitsiger werd. Ook het publiek begon te morren en te roepen.

Helaas bleek het enige echte vuurwerk dat te zien was, de poging tot Bengaals vuurwerk te zijn die in de tribune van Roeselare werd afgevuurd, want de stand bleef onveranderd.  

Na de match werd wat somber nagekaart. Natuurlijk willen supporters dat hun ploeg wint.  Er werd kritiek geleverd op de opstelling van de spelers en de scheidsrechter die gul met gele kaarten had gezwaaid. Intussen lette ik op de kameraadschap, jawel zo durf ik het te noemen, tussen de fans. Terwijl de mannen het vooral over de match hadden, hadden de vrouwen het meestal over andere dingen. Maar er werd vriendschappelijk met elkaar gepraat en werden al plannen gemaakt voor de volgende wedstrijd op Paasmaandag.

Een fijne 'ontmaagding op het voetbalveld' was dit. Al was het natuurlijk leuker geweest als het was geëindigd in een klein feestje. Maar ik begrijp het beter nu, de passie voor wat er gebeurt op een veld. Het draait niet enkel om de bal, het draait ook om dat 'oltegoare'.

  
Bedankt, Ward!

  
Wie me ook eens wil uitnodigen op (voor mij) onbekend terrein, doe gerust! Ik leer er zoveel mee bij.








Geen opmerkingen:

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...